Oude Vlaemsche liederen

[p. 43]

XXII.
Het lied der Leliaerts.
(a^o 1380.)

Claeuwaert, Claeuwaert,
Hoet u van den Lelyaert!
Gaet ghi niet thuysewaert,
Ghi laetter uwen tabbaert;
Al waerdy noch so seere ghebaert
Sy sullen u maken vervaert.

‘Ende up den ·xiij· dach van Mey [1380], so quamen die van Ghendt in Brugghe, ende gherochten tot up die Vrijdachs marct. Daer was seer ghevochten, ende daer bleven vele van dye van Ghendt versleghen, ende ooc sommeghe van Brugghe, ende daer warer ooc vele vanden Ghentenaers ghevangen. Ende die van Ghendt hadden die meeste schade. Ende die van Ghendt treckende buyten der Bouverye poorte om te gane naer Dixmude, als si quamen ontrent Sinte Michiels, siende dat si vele vromer lieden ghemisten, omme die te wrekene, soe keerden si weder omme in Brugghe tot up die Vrijdachs marct. Nu es te wetene dat alsdoe dye van Ghendt hadden voor haerlieder parruere up dye mauwen Liebaerts claeuwen, ende die parruere van die van Brugghe waren lelyen, ende up die Vrijdachs marct vergaderden meest alle die van Brugghe. Daer was seer ghevochten, ende daer waren meest alle die van Ghendt versleghen, die weder omme in Brugghe ghekeert waren. Ende omme dat die van Brugghe die victorie hadden, men sanckere een liedeken in deser manieren:

Claeuwaert, Claeuwaert, ‘enz.

Zoo leest men in Die excellente Cronike van Vlaenderen, Antwerpen 1531, fol. LXVII, verso.