XXI.
Geeselaerslied.
(ao 1349.)
Laet die sonden t'allen keere!
Het Boec der tijden van Wouter van Heyst, uitgegeven door I. Le Long, Amsterdam, 1753, bl. 169. Varianten van dezen tekst vindt men in het Chronicon auctius Johannis De Beka (Matthaei veteris aevi Analecta, III, p. 242) en by Van Wyn (Huiszittend Leven, I, bl. 105 en 106):
Door God so laet die sonden meer!
En by Wolff (Historische Lieder, bl. 608):
Dor God nu latet de sunde mere.
Zoo ook in Die Limburger Chronik, herausgegeben von C.D. Vogel, Marburg, 1828, bl. 19. Het hoogduitsche lied der Geeselbroeders staet geheel in Aufsetz Anzeiger für Kunde des deutschen Mittelalters, I, kol. 25. Wat de geeselwoede in ons land betreft, daerover kan men lezen de Kronyk van Li Muisis in De Smet, Corpus chronicorum Flandriae, II, p. 348, en in het kapittel Van den Gheesselaren in myne uitgave der Brabantsche Yeesten, I, bl. 588, waer Jan De Klerk (een tydgenoot, waerschynlyk een ooggetuige dier zotternyen) van dit gezang aldus melding maekt, Vs 4975:
Waer si quamen metter spoet
Songen si alle enen sanc,
Die hem gheduerde even lanc
Dat si hem met gheeselen sloeghen.
Auteursrechtvrij