Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 10
(1846)–J.F. Willems, [tijdschrift] Belgisch Museum–
Auteursrechtvrij
[pagina 339]
| |
IX. Van enre nonnen verduldechede.Alse ghi plaghe hebt ende ongheval,
Seldi peisen dat v dat al
Bi uwer verdienten comt toe,
Ende selc verduldech sijn alsoe,
5[regelnummer]
Ende van dien v sculdich gheven,
Ende beteren dan v leven,
Ende bidden Gode, onzen here,
Dat hi uwe rampspoet kere.
Maer altoes uwen wille
10[regelnummer]
In Gods wille, beide lude ende stille,
Ende verduldechlike leeft.
Van allen dien dat v God gheeft,
Want hi niemans en verghet,
Die sinen wille in hem set,
15[regelnummer]
Alsoe ic v hier sal toghen:
Ende ghi moghet sien met uwen oghen,
Van eenre nonnen hier te voren.
Nu swijc, soe moghdi hoeren.
Van enre nonnen es bescreuen,
20[regelnummer]
Die leidde een heilech leuen,
Dat si van Gode weten woude
Te wat lone si comen soude:
Dies soe bat si menech jaer.
Ten lesten quam ene stemme daer,
| |
[pagina 340]
| |
25[regelnummer]
Die haer seide, sonder sparen,
Dat si ter hellen soude varen.
Die nonne antworde doe:
‘Sint dat mijn God wille alsoe,
Soe willic gherne in die pinen;
30[regelnummer]
Mijn wille is in dien sinen:
Daer hijt ghebiet, daer willic wesen.’
Si diende Gode na desen,
Ghelijc dat si te voren plach.
Daer na, ouer meneghen dach,
35[regelnummer]
Quam ene stemme en seide:
‘Mids dijnre verduldecheide,
Heeftu Gode soe verwonnen,
Dat hi di des wille onnen
Dattu hemelrike hebben sout,
40[regelnummer]
Dus soe soutu goet ghedoutGa naar voetnootVs 40
Hebben van allen dien,
Dat di God doet ghescien,
Want God, des sijt vroet,
Niet sonder sake en doet.
45[regelnummer]
Bidden wi hem oetmoedelike
Omme hier te leuene verduldechlike,
Dat wi daer inne werden vonden,
Dies moet hi ons seluen onnen.
Amen.
| |
X. Ene mirakele van onser vrouwen.Ene jodinne lach hier te voren
In arbeide, alsoe wijt hoeren,
Soe swaer ende soe onsochte,
Dat haer nieman ghehulpen en mochte.
5[regelnummer]
Men beidde allene na die doot.
Mettien in hare pine groet
| |
[pagina 341]
| |
Quam van bouen op haer een lecht,
Ende ene stemme daer vte recht,
Die seide: roept Aue Marien,
10[regelnummer]
Jhesus moeder, si sal di vrien.
Dat lecht voer wech; maer die woert
Hebben haer therte al doer boert.
Met groter herten wel beraden,
Riep si Aue Marien ghenaden.
15[regelnummer]
Te hant soe gaf haer onse vrouweGa naar voetnootVs 15
Enen sone, al sonder rouwe.
Die jodinnen die bi haer saten,
Hoerden den name dien si haten,
Ende woudense moerden omme die woert;
20[regelnummer]
Maer onse vrouwe halp haer voert
Dat die wiue dat lieten wesen.
Ende die jodinne was ghenesen,
Vloe si ter kerken ende hare kinder,
Ende ontfinghen doepsel ghinder,
25[regelnummer]
Ende leidden voer ane kersten leuen.
Dit vandic ouer waer beschreuen.
Door den heer Willems uit hetzelfde handschrift genomen als de sproken in den vorigen jaergang gesteld.
F.A.S. |