Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 10
(1846)–J.F. Willems, [tijdschrift] Belgisch Museum–
Auteursrechtvrij
[pagina 322]
| |
De prologhe.
deerste.
D'alderhooghste, twaerste, d'alder precieuste.
dander.
Het eeuwighste, twonderlicxste, 't victorieuste.
deerste.
Het glorieuste.
dander.
Het claerste.
deerste.
Het alderschoonste, costelicxste, delicieuste.
dander.
Het suyverste, treynste, 't amoureuste.
deerste.
Het coragieuste.
dander.
Her vermaerste.
deerste.
Tleven der sielen het meeste begaerste,
Tbroot des leuens om 't leuen groeyende,
Tsmaeckelicxste, tsoetste, 't edelste, eerwaerste,
Als waerachtich leuen eeuwelic bloeyende;
| |
[pagina 323]
| |
Gheuende licht, ontstekende, groeyende
Tverstant des sielen dat altijt waect,
Dat twoort Godts de herten besproeyende
Twelc alleene waerachtich leuen maect.
dander.
Noyt menschelic wort, hoe constich bedaect,
Hoe wijs, hoe vermaert men oyt beschouwde,
Hoe subtijl, elegant ofte opiniaet ghespaect,
Sonder twoort Godts ten is niet dan froude.
deerste.
Twoort Godts alleene, wiet oyt beschoudeGa naar voetnoot1,
Bleef onbedroghen, hoe wel tpersequeren
En 't vervolghen menich snoudeGa naar voetnoot2;
Want tlijden doet twoort Godts floreren.
dander.
Eerweerdighe versaemde ons supplieren
Aen uwer Ed., sijt doch ontfaende
Ons ruyde stichticheyt in tspels procederen:
Vergheeft ons, ist dat wy ons sijn misgaende.
De waerheyt, die Godt selve vermaende,
Moet wel gheseyt sijn, tsy vroech oft spae,
Int ghemeene niemant sonderlinghe belaende,
Die openbaer spreect niemant te nae.
deerste.
Twerck der apostelen, als Godts Rethorica,
Het 3e, 4e, 5e capittel bijsondere:
Wert v verclaert, elc slaet wel gae
Van woorde te woorde, wy sijns oorcondere.
De materie sal v ontdecken wondere
Hoe de gheleerde seer onversaeght
Godts woort begheerden te brenghen t'ondere,
Met verbieden vervolghen. Tsy Godt gheclaeght.
| |
[pagina 324]
| |
dander.
Dit woort is ons proces ghewaeght.
deerste.
Dit salmen v speelwijs hier doen blijcken.
dander.
Verstaghet te rechte, eer ghijt thuys draeght.
deerste.
Wel verstaen doet goet vonnisse strijcken.
dander.
Audientie ‘silentie’ gheeft alle ghelijcken:
Wilt swijghen ‘om crijghen’ recht bekinnen.
deerste.
Alle spijt en ‘nijt’ laet van v wijcken:
Audientie ‘silentie’ gheeft alle ghelijcken.
dander.
Wy scholieren ‘obedieren’ der Rethorijcken,
Hoe wel ‘ons ghestel’ ic ruyt van sinnen:
Audientie ‘silentie’ gheeft alle ghelijcken,
Wilt swijghen ‘om crijghen’ trechte bekinnen;
Hoort en swijght, wy gaen beginnen.
(Vervolgens begint het stuk met de samenspraek van drie kreupelen. Het volgende is genomen uit het midden van het stuk.)
Hier salmen laten over thooft van Annas, den bisschop, een ronde figuer of doec, daerin ghemaect een drake met seven hoofden met diademen ofte croonen, daerop sittende eene vrouwe costelic verciert, hebbende in de hant een gouden Cop, enz. Misterium Babilonis. Apocal, xvij cap.
schoon.
En saeghdy dat niet aen Herodes, Pilatus,
| |
[pagina 325]
| |
Die songhen tractatus ‘tot uwen voordeel,
Om uwen wille gheuende dat valsch oordeel.
Daer speelden wy tsamen de rechte cuere.
valsch.
Ontbeyt, cousijn.
schoon.
Wel wat isser?
Siet doch, daer daelt een figuere
Van poinctrature’ dats seker ient.
schoon.
Hoho! het is Leviathan dat aude serpent,
Wiens hoornen Godts vrienden oyt het leven roofden.
valsch.
WaegGa naar voetnoot1! het is de drake metten seven hoofden,
Den grooten Antechrist fel int vervremen,
Wiens hoofden ghecroont met dyademen,
Om Godt te benemen’ sijn glorie diefuelic.
schoon.
Dit is de Babilonische hoer griefuelic,
Ghecleet seer liefuelic’ om te openbaren ‘die scharen
Droncken int bloet der martelaren’ te garen,
Dies haren ‘dienaren’ dus gaen ghepeerelt.
valsch.
Dese hoere bedrieght de geheele weerelt,
Door die beeste verkeereltGa naar voetnoot2’ wiens hoofden ghecroont,
Met veel dyademen schoon verschoont,
Als hooghste ghetroont’ in sweerelts slot.
schoon.
Dese valsche beeste die can het ghebot
| |
[pagina 326]
| |
Vanden almachtighen Godt’ geheel t'onder vellen,
Ende sijn gheboden int hooghste stellen,
Als Godt regierende der menschen conscientie.
valsch.
Dit is den babilonischen stoel der pestilentie,
Vol reuerentie van den grooten Antechrist,
Thooft der sonden
schoon.
IgoGa naar voetnoot1 neve, dat ist.
Noyt mensch en wist ‘in sweerelts broosheyt,
De valsche gheconsacreerde fenijnighe boosheyt,
Ofte die loosheyt’ deser hoeren playsant.
valsch.
Daerom heeftsy den gulden naptGa naar voetnoot2 inde hant,
Om schincken; want ‘so Godt sijnen gheest
Schinct sijnen vrienden, so schinct ooc dees beest
Den menschen meest’ sijn gheboden, al waer ‘hy
Een Godt op d'aerde.
schoon.
Jae die hem contrary
Dorven ghevoelen, leeren, oft schrijven,
Dat sijn ketters.
valsch.
Die moeten als catijven
In de valle blijven’ verplet als muysen.
schoon.
Tis tijt dat wy gaen verhuysen.
|
|