stont, en dat men handgemeen wierd, met zoo eene woede van wederzyden, dat eenen Gentenare dood bleef en eenige andere gekwetst; de reste uyt de stad vlugtende, zonder hunne kiekens en kapoenen te kunnen mede voeren, de welke geplonderd wierden door het kleyn volk, en die van Audenaerde niet anders roepende als slaet dood! slaet dood! wy zullen voortaen onze kiekens zelve freeten! Waeruyt het woord opgekomen is van audenaerdsche kiekens of kiekefreeters.
De Gentenaers, thuys komende zonder kiekens, moesten dezelve aen de tafel van den grave gansch ontbreken; waerover de gentsche schepenen zich aen den vorst bitterlyk beklaegden, verzoekende recht, en doende aenhouden jonkr Wouter van der Meere en Beernaert van Maerke, beyde alsdan gedeputeerden van Audenaerde, en ter vergaderinge nog te Gend zynde.
Den grave, uyt Gend vertrekkende, kwam afgereysd al Audenaerde, alwaer men hem verslag deed van den voorval, hem wel onthalende met zyn gevolg op eene kostelyke maeltyd, alwaer geene kiekens ontbraken gelyk te Gend.
Den graef deed alsdan eenen brief schryven aen het magistraet van Gend, om de twee heeren van Audenaerde te ontslaen van hun gevang, hetwelk spoedig gedaen wierd.’
Getrokken uit eene handschriftelyke kronyk van B. De Rantere, en medegedeeld door Dr Van der Meersch.
Auteursrechtvrij