Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 5

[p. 326]

De leeuw van Waterloo.

Sic sollen ihn nich haben
Den freien deutschen Rhein.
Becker.

Neen, Gallen!

Gy zult hem niet doen vallen,

Den Vaderlandschen Leeuw.
In spyt van uw geschreeuw,
Hoe fel uw donders knallen,

Hy zal er staen,

En nooyt vergaen

Dan met ons allen. -

Dat zweeren wy by duizendtallen.

Toen de Europeesche dwingeland,
Die half de wereld heeft doen beven,
Zich nedersloeg in 't Vaderland,
En hier zyn vloekbren trots zag sneven,
Toen werd het Dier, voor uw gezigt,
Met volkenhouras opgerigt.
Toen werd dit schittrend zegeteeken,
Waer heldenmoed en trouw in spreken,
Een pand, dat ons het Noorden gaf,
Onschendbaer, heilig, tot in 't graf.

Van hem daelt in de vlakte neder
Den ouden roem van 't voorgeslacht.
Zyn aenblik roept de braven weder,
Die door uw zwaerd zyn omgebragt.
Hy houdt, gezeteld in onze oorden,
Als voorpost van 't verbonden Noorden,
De woelzieke adelaers in 't oog,
Waerop te lang uw fierheid boog,
Die, vreemde luchten ingezonden,
En rust, en eer, en vryheid schonden.

[p. 327]

 

Neen, Gallen!

 

Gy zult hem niet doen vallen,

 

Hy zal er staen,

 

En nooyt vergaen,

 

Dan met ons allen.

 

 

 

Ziet hem met glorieloof omhuld,

 

Getroond in 't midden van de schimmen,

 

Wier heilige asch de streek vervult

 

Van waer hy u staet aen te grimmen.

 

Hy werpt, de waker van Euroop,

 

Uw woeste plannen over hoop,

 

Van niemand zonder schrik te aenschouwen.

 

Bellona sterft in zyne klouwen.

 

Zyn tanden knarssen op den buit.

 

Zyn oogen schieten bliksems uit.

 

 

 

Van hier dan, - weg uit onze velden,

 

Met uwe ondraegbre snorkery.

 

Vreest, vreest den waker te overwelden.

 

Hy blyve omhoog, - dat willen wy,

 

Dat roepen wy: en heel het Noorden

 

Herhaelt met geestdrift onze woorden,

 

De handen naer den Leeuw gestrekt,

 

Bereid om, als zyn kreet hen wekt,

 

Met bliksemsnelheid toegeschoten,

 

Uwe overmagt door 't hart te stooten.

 

 

 

Neen, Gallen!

 

Gy zult hem niet doen vallen,

 

Den Vaderlandschen Leeuw.

 

In spyt van uw geschreeuw,

 

Hoe fel uw donders knallen,

 

Hy zal er staen,

 

En nooyt vergaen

 

Dan met ons allen. -

 

Dat zweeren wy by duizendtallen.

Brugge.
J. DE JONGHE.