Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 5

[p. 57]

Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
Dialect van Mechelen.

De was enne zekere vent, di twië joenges¹ ha: de joenkste van de twië za an (zeide aen) ze vâider: vâider gemme 't pâit da me toekomt. In (en) de vâider verdeelde z'hulle² pâit. Eenige dâigen denna (daerna), as em alles ba jiën ha, trok de joenkste wech ner e veêr lant, in deê (en daer) verzoóp hem alle ze geld me 't slecht vryvolk, der en (waer hy) me leêfde. Assem (als hy) na jalles oep ha, kwam er nen dieren tayt in da lant, en ha begost hoenger te laye.

Ha goenk dan der e wech, in ha verhuerden hen ba nen burger van dië kant. Dië zont hem oep zen hoef oem de verkes goy te slagen in ha kreéch me da zoe nen danigen hoenger dat em zennen boïk ot (uit) den troch van de verkes wel za wille vullen hemme (hebben), mar ha jen kréech het nit. Dan begost hem niki (eenen keer) te païze: Hoe vul dinstboyen en zen der nit in 't hoïs va me vâider, di brood kraïgen zoo veul asse (als zy) mar en wille, in 'k gane kik hi van hoenger (en ik gaen ik

1 In dit woord wordt de g uitgesproken als hebbende eenen klank tusschen de ch en de g.

2 De u als in het fransche un.

[p. 58]

hier) kapot. 'K zal oep staïn (staen) in tot me vâi gaïn, in 'k zal hem zegge: Vâider, kem gezondigt tege den hemel in tegen ha; ken ben ni mië weêd (niet meer weerd) hooë (uwe) zoón genoempt te wurre: mar nempt me toch aen as iëne van hoe dinstboyen. Hâ deé datten (hy dede dat), in ha goenk ne ze vâider.

As em ne nog en betje van hoïs was zag ze vâider hem van weêts (van verre) en de vent kréech er compasse¹ (compassion) me, in ha was hiëlegans bewéegd: ha lieper na toe, ha viel hem oem zennen hals, in ha kustten hum. Vâider, zéed de joenge dan, kem gezondigd tege den hemel in tegen ha, ken ben ni mië weêd hooë zoón genoempt te wurre.

Ma de vâider zay seffes tege zen knechte: Geft al gaï e kliëd, in 't beste dat er is, geft em nen rink en (aen) zen hant, in schoenen en zen voete: in hult (haelt) seffes 't fel kalf in doeg (doet) et doot, we zullen eten in vrolak zaïn. Want menne joenge was doot, in ha-j-is (hy is) wêe leêvetig gewurre; ha was verloren in ha-j-is weê gevonne. In ze begonne wel te smeêren. Jammer (ja maer) den aetste (oudste) dië was oep et felt as da feur viel; in gelak em nar hoïs kwamp, hoorden em der (daer) e lawaït van zinge in springe, in de joenge was hiëlegans verwonderd: ha rupt eene van de knechten, in ha vroeg wattat da wa zegge. Dië zêt em (zegt hem): Hoe bruer is terug, in hoe vâider hêeg (heeft) et fet kalf doen doot doen, oem dat em nog wel te pas terug gekommen is. Die joenge wid (wierd) kwaïd (kwaed) in ha wa ni binne gâin. Der oep komp ze vâider boiten in ha begost em te bidden in te smiëken, dat en toch za binne gekommen hemme (hebben). Ma dan za de joenge tegen

1 Het woord compassie wordt meermaels voor medelyden gebezigd.

[p. 59]

hum: Si, zeêtem, kem hoe ne jal (nu al) zoe lank gedint, kem (ik heb) van zoe leêve niks (niets) tegen ha gedâin, in gen het (en gy hebt) me nog noot (nooyt) nen boek gegêeven, oem me men vrinde ne kië blay te zayn. Ma na dië sloebber dië jalle ze geld me slecht folk heêd (heeft) oepgedaen, terug es, na doedet fet kalf doot doen. - Ma de vâider die zée jem: Ge za gay oemmes (immers) altayd ba may; in al dak ik em (dat ik heb) is oemmes ook fan ha: ge zod mutte blay zayn dat hoe bruer dië doot was, we levetig gewurren is, ha was verloren in ha jis weê gevonne.