Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 4
(1840)–J.F. Willems, [tijdschrift] Belgisch Museum–
Auteursrechtvrij
[pagina 222]
| |
Minnebrief.
Van Minnen.
Ay, in wiste noyt van minnenGa naar voetnoot1
Sonder nu, ic moets beghinnen.Ga naar voetnoot2
Grote vernoy ende sware smerteGa naar voetnoot3
Die ic draghe al in mijn herte,
5[regelnummer]
In allen tiden, om uwer minne:
Si rovet mi van minen sinne.
Ghi sijt vaste in minen sinne,
Vore alle die ghene die ic kinne,
Ende die ic noit met oghen sach.
10[regelnummer]
U minne doet mi nacht ende dach
Groet vernoy ende sware smerte,
Verholenlike al in mijn herte.
Ic ben int herte soe bevaen
Met uwer minnen, ende ontdaen,
15[regelnummer]
Dat ic gherusten niet en mach,
Ghenen tijt, nacht no dach.
Ic ware gherne in alder tijt,
Soete lief, al daer ghi sijt,
Om te ontladene mijn herte
20[regelnummer]
Van der trouwen ende van der smerten,
Ende van der pinen die ic, al stille,
Ghedoghe, lief, dore uwen wille.Ga naar voetnoot22
Maer en mach mi niet ghescien
Dore quade tonghen, die ons spien,
25[regelnummer]
Soete lief, ic ben bedwonghen
Metten quaden valschen tonghen,
Dat ic niet en der gaenGa naar voetnoot27
Daer ghi sijt, noch bi u staen,
Noch bi u sijn, soete lief, daer ment siet,
30[regelnummer]
Noch bi u sitten ofte spreken iet.
| |
[pagina 223]
| |
Ic woudse de duvel moeste halen
Die dit met haren talen
Beletten, dat onse wandelinghe
Niet moghen bringhen onderlinghe.
35[regelnummer]
Soete lief, in mach u spreken niet;
Daer omme es mijn rouwe ende mijn verdriet
Niet te minder, noch mine pine,
In mijn herte al stillekine.
Mine pine die es vele te mere,
40[regelnummer]
Ende mijn herte vele te sere,
Oft ic u mochte, vroch ende spade
Spreken, ende mijn herte ontladen.
Ic peinse om u in alder tijt,
Soete lief, waer ghi sijt,
45[regelnummer]
Soe waric, lief, van u ben.
Ghi hebt mijn herte ende minen sen,
Ende mijn ghepeins ende mijn herte:
Ic lide daer in grote smerte,
Dies moghedi wel gheloven.
50[regelnummer]
Alsidi verre van minen oghenGa naar voetnoot50
Ghi sijt altoes mijnre herten bi;
Want ic ben u eyghen vri.
Al sijn ons die wroeghers felGa naar voetnoot53
Onse wandelinghe, ic weet dat wel
55[regelnummer]
Sine moghen die herten van ons beiden
In ghere manieren niet ghesceiden,
Al doen si ons dicke toren;Ga naar voetnoot57
Want mijn herte heeft u vercoren
Vore alle die leven op ertrike.
60[regelnummer]
Bi onsen Here van hemelrike,
Soete lief, in sal u nemmermeer begheven,
Alsoe langhe als ic sal leven;
Ghi sijt daer al mijn herte an staet,
Mijn sin, mijn troest, mijn toeverlaet.
65[regelnummer]
Indien dat ghi mine minne
Ghestade draghet in uwen sinne,
| |
[pagina 224]
| |
Ende ghi mi goede trouwe hout,
Ic gheve mi op in uwer ghewout,Ga naar voetnoot68
Herte ende sin, lijf ende lede,
70[regelnummer]
Lief, doeter uwen wille mede;
Ic bevele u, lief, der minnen,
Die alle herten mach verwinnen.
Een corte antworde mi ontbiet:
74[regelnummer]
Dies biddic u, uit vercoren lief!
Explicit.
Uit het Handschrift der XIVe eeuw, No 192 der Bibl. Hulthemiana.
J.F. WILLEMS. |
|