Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 4

[p. 154]

Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
XIV. Dialect van Poperinghe¹.

Daer wos êe kêe êe mens die twee zeuns hâ. De jounksten zey an ze vader: vader gée mi 't part vant goet da me toekomt; en de vader deelde hulder 't goet. Eenige dagen de nâ, vertrok de jounkste zeune nâ ê verre land, daer hi ol ze goed vermooste mê² sleg vrovolk, en nâ dattent ol opéeten hadde, he begonde hounher t'hen. Toun gounkhen hem verheuren an êe³ borger van dat land dien hen zond nâ zen hofsté om de zwins te driven. He zou geern ze buik êvold⁴ hên mê zwine éten, mâ niemant wildet hem géen. He begunste toun te zien datten van de beeste êspeeld hadde, en zey: hoe veéle werkliên zyn er nie in me vaders huis die brood hên⁵ in abondantie, en ik, 'k vergaen van hounher. 'K gaê opstaen en nâ vader gaen en hem zeggen: vader, 'k kên êzondigd tégen den hemel en tegen joen⁶; 'k en verdiene nie meê van je zeune êeten te zyn; doe mê mi lik⁷ mê een vâ je werkvolk. Toun stounten op, en ê kam bi ze vader; en os⁸ hen nog verre van zen

1 [Medegedeeld door den eerw. heer F.V. de P., te Brugge.]

2 De ê wordt uitgesproken als in het fr. être.

3 ê en êe, één.

4 Gevuld, het onafscheidbaer voorzetsel ge wordt altyd uitgesproken als ê.

5 hebben.

6 Joen, u.

7 Gelyk.

8 Als.

[p. 155]

huis was, ze vader zag hen, en kreeg compassie met hem; he liep seffens nâ hem, sprounk an zen hals en kust hen. De zeune zey: vader k'hên êzondigd tégen den hemel en tégen joen; 'k en zyn¹ nie weerdig da je me je zeune naemt; mâ de vader zey an ze knechten: haestje! brinkt² ol gouw zen beste kasakke, en does hem an; stikt êe rink an ze vinher en doe ze schouen an ze voeten; haelt het vet kalf en sla het dood; lat us eten en kerremesse houden, want men zeune was dood en hen is verrézen, he was verlóren en hen³ is uit êkommen; en ze begusten te smullen.

Touns kam den oudsten zeune van 't veld, en os hen ontrent 't huis kam, en hoordeze zingen en muzike spélen, he riep êe van ze werkvolk, en vraegde hem wat is er te doene tê⁴? De werkman zey: je broere is êkommen en je vader hêt⁵ het vet kalf êslégen om dat hen hem in vulle gezondheyd wéereziet. De zeune miek nem⁶ dul en he wilde nie binnen gaen. Toun kam de vader buiten en he trachte 't effen te maken, mâ de zeune antworde an ze vader: vader, kêi⁷ ol zoo vele jaren êdiend; 'k hên olsan êdaen daje êzeyd hêt, en jen hem me nooyt êe geete êgeen om mê vrienden te tracteeren, en os jen⁸ ander zeune weere komt, die ol ze goed mê sleg vrouvolk verteerd het, jet êe vet kalf êslégen. Toun zey ze vader: jounhen, je zyt olsan bi mi, en ol me goed is voor joen, maer me moeten kerremesse houden en leute maken, om da je broere dood was, en dat hen verrézen is; dat hen verlóren was, en dat hen uit êkommen is.

1 In vele plaetsten van West-Vlaenderen gebruikt men zyn in plaets van ik ben.

2 Brengt.

3 Uit deze zinsnede blykt dat men, in plaets van hy, he gebruikt vóór eenen medeklinker en hen voor eenen klinker.

4 Tê, dan; de ê wordt uitgesproken als in fête.

5 Hêt, heeft.

6 Hem.

7 Ik heb u al.

8 Uwen.