Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 4

[p. 97]

Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
XIII. Dialect van Ninove (Oost-Vlaenderen)¹.

Door was ne kee ne mensch² die twee zoenen hoo³, en de joengste van die twee kadeën zâ tege za voor: Voor, geê ma 't poort da ma toekomt; en de voor gaf hem za poort. E wat doornoor is de joengste zoen as hen za poort g' had oo, noor en ander land getrokken, en door heet hen âmool za geldj verteerd met 't slecht vravolk. As 't âmool op was, is 't er in da land nen dieren styd gekommen, en ha begoest honger te krygen.

Ha is oogegoon, en ha heet hem ba ne pachter van da land geweest verhieren, en den diën heet hem noo za pachthof gezonnen om de verkes te wachten. Ha zoe geêre zanen buyk gevildj hemmen met den draf die de verkes ooten; moor ha en kreeg het van nieman niet. Teên zaën tege za zelven: Hoe veel knechten en zynj der niet in ma voors huys die meer t' eten hemmen as ik ik, en ik sterf hier van honger. 'K za ba ma voor weêrgoon,

1 [Medegedeeld door den heer F. Rens.]

2 Slechts hier klinkt de ch als in het fransche woord cher.

3 De h is nooyt geäspireerd. - In dit woord, even als in voor, poort, goon, enz. moet de tweeklank oo uitgesproken worden als oi in 't fransche voir, miroir, poire, enz.

[p. 98]

en 'k zal hem zeggen: Voor, 'k hem kood gedoon tegen den hemel en tegen a; na en ben ik ne meer weerd da ge ma nog aë zoen hoetj: pak ma vur ene van a knechten. En a gink oon na za voors huys. As hen ontrentj 't hof kwamp, zag hen za voor, en den dië kreeg kompasse meê hem, ha pakten hem in zyn eêremen en ha kisten hem. Teên za de zoen: Voor, 'k hem kood gedoon tegen den hemel en tegen a. Ik en ben nie weêrd da ge ma nog aë zoen hoetj.

En de voor za tege zyn knechten: spoedj ylen en doet hem seffes schoon¹ dingen oon en stek ne rink oo zyne vinger en schoenen oo zyn voeten, en doet e vytj kalf dood, om kermis t' haven, want ik peêsden da mane zoen dood was en ha leef na nog, ha was verloeren en ha is van her gevonnen; en ze begoeste plesierig t'eten.

Den aeste zoen kwamp noor huys van 't veldj en as hen bekans 't huys was hoorden ha zingen en dansen, en ha riep een van de knechten en ha vroeg wa lawyt dat dat doo was. De knecht zâ: a brier is kommen, en a voor heet 't vytj kalf doe sloon om dat hem nog kloek en struys was; jomoor den aeste wier kood, ha speldje meê zanen kop², en ha en wâ nie binnegoon. De voor is teên ba hem gekommen en begoest hem te fledderen. Teên za den aesten tege za voor: ik hem na zoo veel jooren ba a geweest en altyd gedoon da ge ma gezeêd hetj, en g' en hetj ma allensj nog ned eene keer nen bok gegeven om meê myn vrinjen kermis t' haven; moor as aën deegeniet t' huys komt die âmool zyn ortjes met t' slecht

1 In dit woord, even als in dood, hoorden, zoo, enz. klinkt oo byna als ieu, in cieux.

2 Hy was hoofdig. Eé wordt uitgesproken als ê in être.
De i behoudt altoos haren zuiveren klank als innocence, behalve in het woord is, dat men byna als es uitspreekt.

[p. 99]

vravolk opgedoon heet, teên doe je ga 't vytj kalf sloon. En de voor zâ: jongen g'hetj ga altyd ba ma geweest en a da 'k ik hoo, hooje ga; wa mosten na ne kee kermis haven en plezierig zyn, want ik meyndjen dat a brier dood was, en ge moetj peêzen dat hen van her leevetig geworren is, ha was verloeren en ha is van her gevonnen.