Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 1

[p. 445]

Aen de Maetschappy van Vlaemsche Letterkunde Yver en Broedermin, te Brugge,
my derzelver lidmaetschap aengeboden hebbende.

Gelukkig, die in onweêrsvlagen

Een veilge schuilplaets vindt!

Gelukkig, die in onze dagen

De schoone kunsten mint!

Ik zag den geest des kwaeds, in akelige vormen
Zich spreidende over de aerd, het menschdom fel bestormen,
En in den uchtendstond van welvaert en van vrêe
De bron vernieuwen van pas doorgestane wee.
'K zag hem, meêdoogenloos, en orde en wetten tarten,
Om 't vuer van haet en wraek en tweedragt in de harten
Te ontsteken. 'K zag, in angst, hoe hy de driften roert,
En medeburgers vaek tot vyanden vervoert,
Om in elkanders leed zyn vreeslyk doel te treffen;
'K zag hem den koningsmoord tot zedeleer verheffen,
En zegelen met bloed zyn ongehoord besluit!
Dit alles zag ik aen, en 'k riep verbysterd uit:

Gelukkig, die in onweêrsvlagen

Een veilge schuilplaets vindt;

Gelukkig, die in onze dagen

De schoone kunsten mint!

Maer naest die schrikbre plaeg, Europa ingedreven,
Zag ik het ryk der kunst in luister weêr herleven,
En bieden levensheil, genot en lauwerblaên,
En als 't Elysium naby een helle staen;
'K zag ik myn vaderland en tael-en dichtkunst bloeyen,
En elken dag den roem van hare grootheid groeyen,

[p. 446]

 

En menig kunstverbond, door haren glans bekoord

 

Als templen haer ter eer, gesticht in ieder oord!

 

Geduld als offeraer in deze tempelwanden

 

Smaekte ik steeds reine vreugd by 't geurig reukwerkbranden.

 

'K ontschuilde daer den dwang van staets-en krygsgewoel,

 

En 'k juichte vaek in 't hart, vol innig bly gevoel:

 

 

 

Gelukkig, die in onweêrsvlagen

 

Een veilge schuilplaets vindt!

 

Gelukkig, die in onze dagen

 

De schoone kunsten mint!

 

 

 

Ja, vrienden! ja, de kunst is 't heilgenot des levens,

 

Zy prikkel tot de vreugd en troost in smarte tevens!

 

'K heb soms een ruwen toon op de elpen lier gewaegd,

 

En 't ongekunsteld lied heeft uwer niet mishaegd!

 

Die hulde is my te duer, dan dat ik haer zou smaden:

 

Welaen, elkaer de hand geboden! en de paden

 

Naer 't heiligdom der kunst te zamen opgetrêen!

 

Verachten wy 't gewoel, de wisselvalligheên

 

Der staetkunde en den sleep van hare ontelbre plagen,

 

Om aen de kunst alleen genot en roem te vragen!

 

En wat ook, om ons heen, de twistgeest ooit verzin,

 

Herhalen wy, vereend in heilge Broedermin:

 

 

 

Gelukkig die in onweêrsvlagen

 

Een veilge schuilplaets vindt!

 

Gelukkig die in onze dagen

 

De schoone kunsten mint!

17 july 1836.

Ch. LEDEGANCK.