Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 1

[p. 408]

Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
IV. Dialect van Leuven¹.

Dau² was ne man, die twee zóons â. De joenkste zâ on ze vaur: vauder gef me me paut vant goet da me toekomt; en de vaur verdeelden-hin dan 't goet. Eenige daugen ternau dé de joenkste al dat-em â bay een, en hay gink er mé nau e vrimt lant, en hay dé alles oep med in overdaud te léeve. En nau dattem alles oep gedaun â, kwamper ne grooten oengersnoot³ in da lant, en hay moest de verkes eeuë, oem zenne kost te winne. Hay was dan blaey van zennen boyk te ville me schelle, gelak de verrekes; mau nimant gaffem nix. Hay kwamp dan to se zelve, en paesde datter zoo véel knegte in ze vaurs hoys waure, die van alles in overvloet â-e, en dat hay van oenger most sterreve. Ksal liver oep staun, paesdenem, en aun me vaur gaun vergiffenis vraugen en zê-e dak ni weêd en bin van zenne zóon genoemt te wedde, mau datten me may zâ doen gelak med eene van zen knegte. Hay gink dan naur hoys, en assem va veês aun

1 Medegedeeld door den eerw. heer David, professor der nationale letterkunde en vaderlandsche geschiedenis by de universiteit van Leuven.

2 Au klinkt nagenoeg als het fransch woord eau, water, of als ots in flots, baren.

3 De g smelt met de n in een, zoo dikmaels die twee letteren zamenkomen.

[p. 409]

kwamp, zag ze vaur-em, en hay â compasse med em: hay ontvounk-em med open erreme, en hay kisten-em. De zóon zâ dan: vauder, kem gemist; ik en bin ni mee weêd, van oe-e zóon genoemt te wedde. Mau de vauder zâ on zen knegte: bringt seffes et beste kleed, en doettet em aun; stekt nen rink aun zenne vinger, en doet em schoenen aun. Bringt ook et vet kalf en slagt et. Lot ons moyltyd âve en vrolyk zayn: want menne zóon was dood, en hay is verreze; hay was verlore en is gevonne. Ze begoste dan vrolyk te zayn. Den oudste zóon was tewylent oyt. As dayne wé kwamp, hooden hay van boyten het lawayt; hay riep eene van de knegte en vroeg em wat dat da was, en assem da ghoot â, wâ em ni binne gaun, dattem zoo kaut was. De vaur kwamp dan boyten om em te vrauge wauvée dattem nie en wâ kome; mau hay zâ em seffes: kem oe zoo véel jauren gedint, en zoo leve oe gebot nie overtré-e, en ge doe meer vei dayne slegte zóon as vei may; get-me nog gee gykke gegeve oem mé men vrinde t'éeten, en as den dayne, die alle ze goet me slegt vravolk oep gedaun éet, toys komt, slaugt men e vet kalf. De vaur zâ em dan dat hay altyd by em was, en dat al dattem â het zyn was, mau dat ze moeste moyltyd âve en vrolyk zayn, om da ze brie doot geweest was, en nâ verreze, dat em verlore geweest was, en nâ gevonne.