Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 1

[p. 229]

Brabandsch en Westfaelsch kinderliedtjen.

In Mone's Anzeiger für Kunde der teutschen Vorzeit van het loopende jaer, bladz. 168, leest men een Westfaelsch kinderlied, dat de grootste overeenkomst heeft met hetgene men in Braband en elders hoort zingen:

Puthöneken! Puthöneken!

Wat deist'u in usen Goren?

Du plückst us alle de blömkes af,

Un lest de Stilkes stohn.

Grotmama wert kiwen,

Grotpapa wert slohn,

O du kleine klüterken,

Wo wert et di ergahn!

[Waterhoenken, waterhoenken,
Wat deed gy in onzen tuin?
Gy plukt al de bloemkens af,
En laet de steelkens staen!
Grootmama zal kyven,
Grootpapa zal slaen,
O gy klein kleuterken,
Wat zal't u [slecht] vergaen!]

Klein, klein kleuterken¹!

Wat doedegy in mynen hof?

Gy plukt er al de bloemkens af,

Gy maekt het al te grof.

1 Sommige zingen kleutergat, of klotergat.

[p. 230]

 

Mamaken die zal kyven,

 

Papaken die zal slaen:

 

Klein, klein kleuterken,

 

Maekt u maer gaeuw van daen!

Het heugt my dit laetste lied door myne moeder, en door vele andere moeders, te hebben hooren zingen. De overeenstemming van beide gezangen strekt ten bewyze van hetgene ik hiervoren, bladz 12, wegens de gemeenschappelyke afkomst van al de Nederduitsch sprekende volken, heb aengevoerd. Het woord Goren, in den tweeden regel is eene samentrekking van Gaerden, dialectisch gewyzigd; nog bewaerd in ons Boomgaerd, engelsch Garden, fransch Jardin. - Kleuter stamt van loteren, en is dus zooveel als ge-loter, ge-leuter, een voorwerp waermede men kaetst of solt. Men zegt nog zyn tyd verkleuteren voor zyn tyd verspelen. Dat men met de op den arm gedragene kleintjens als met kaetsballen speelt, behoeft wel niet opgemerkt. In Hooft's Ware-nar leest men:

Heer! 't is zukken dochter, en 't zel jou zukken snaer wezen,
Ze kan alle ding verbet'ren wat'er in huis geschiet.
Ik heb ze op mijn arm edragen, en an me hangt eliet,
Dat het dus een kleuter was.

J.F. WILLEMS.