Hansje en Blondje in Bloemenland

[p. 4]

De Sneeuwman.

Eens stond Blondje voor het raam
Naar de lucht te kijken,
En toen zag ze een wonder ding
Langs de wolken strijken.

't Was een heele groote man.
Hij had witte haren.
En hij zwom de wolken langs
Die heel donker waren.

Boven op zijn breeden rug
Zat een kleine jongen,
Even blond als Blondje zelf
In mekaar gedrongen.

Zeker had hij 't bitter koud;
Maar hij leek toch blijde.
En zijn mutsje was van bont
En zijn jas van zijde.

En de groote, groote man
Strooide groote vlokken
Zachtjes neer langs Blondje's raam
En op Blondje's lokken.

En ze vielen àl maar neer;
Wààr ze wel niet kwamen!
‘Sneeuw in Mei’ zei moeder toen
En ze sloot de ramen.

[p. 5]