Hansje en Blondje in Bloemenland

[p. 2]

Blondje.

Toen 't lente was
En groen het gras,
Toen is klein-blondje geboren,
Met oogjes rond
Een rooden mond
En haren, zoo geel als koren.

Haar moeder zei:
't Is bijna Mei,
In 't gras ontluiken de bloemen.
Ons kindje blond,
Met rooden mond,
Dat zullen we Meizoentje noemen.

Haar vader sprak:
Ik zag zoo strak
Al overal krokusjes kijken.
Er waren er bij
Van blonde zij,
Mij zou de naam Krokusje lijken.

Maar Blondje riep:
Toen ik nog sliep
In een groote kool, een gele,
Kwam iederen dag,
Voor ik jullie zag,
Een vlindertje met me spelen.

't Was een vlindertje blauw,
En het vloog zoo gauw!
En het had een heel klein mondje
En dat noemde mij
Als mijn naam hij zei
Maar enkel, maar enkel ‘Blondje’.

[p. 3]