Journael, of dagelijcksch verhael van de handel der Franschen in de steden van Uytrecht en Woerden, sedert hun koomst daer binnen tot aan hun vertrek

Mirakel tot Utrecht geschiet, bezijden het Choor van den Dom buiten de Kerk.
Op den 29 Augusti. 1673.

MIrakel Mirakel,
Een seltsaam spectakel,
Een wonder der wonders,
Iets meer als besonders,
Een muur daar 's een gat ,, in,
Daar leyt een mans gat ,, in,
Van hard-steen gehouwen,
Loop mannen en vrouwen
't Mirakel aanschouwen.

Men siet'er in 't steen-werk

Den Heylig sijn been-werk,
Het hoofd leyt van 't lijf ,, of.
Dies vraagden een wijf ,, of
Het Beeld door Beuls handen
Geraakt was in schanden,
Of dat het de Turken,
En vinniger Nurken
Dus hadden verplettert.
Een ander die kettert
En roept, ô de Geusen!
Die gingen 't verkneusen,
En liepen voorts rad ,, toe
En metselden 't gat ,, toe.
Meer als hondert Jaren
Is zulx wedervaren.
Daer valt nu de muur, en
Geen mensch van de buren
Weet hoe dat geschiet is.
Een ander, die niet is
Van d'oude gesintheyd,
Riep uyt wat een blindheyd.
Hoe kunt gy niet merken
Dat iemand de Kerk, en
Het Choor wou beroven?
Hy hoorde een dove
En holle klank romm'len,
Als hy quam te tromm'len
En aan de muur klopte,
Die hy toen ontmopte,
En 't gat zoo groot maakte,
Dat hy'er door raakte;
Toen zag hy voor oogen
Dat hy was bedrogen,
En datter geen buyt was,
Daer hy over uyt was.

Een ander vol iever,

Een Mirakel-liever,
Riep, wat een gekakel,
't Is toch een Mirakel.
Wat razen die Narren?
De Muur is om varre
Van selven gevallen.
Toen riepen zy allen:
Mirakel Mirakel,
O wonder Spectakel!
Ziet in 't gat van binnen.
Je ziet'er geen spinnen,
Hun rag nog geen webben.
Mirakel, waar hebben
Ooyt menschen een wonder
Zoo zeltzaam, hier onder
De Hemel gevonden?
Dat sy 't ons verkonden,
Nu moeten de Geusen
Haar zelven verkneusen;
Dat zy nu vry roepen,
't Zijn blocken 't sijn stoepen,
't Zijn leefloze rompen,
't Zijn vodden, 't zijn lompen.
O Duyvelsche Ketters,
O Beelden-verpletters;
Kom zie dit Mirakel,
En leer uw gekakel
Wat binnen te houwen.
Nu moet gy 't aanschouwen,
In spijt van u harten,

[p. 210]

 

Hoe zeer 't u mag smerten:

 

Mirakel-ontkenders,

 

Reliquien-schenders,

 

Is dit noch gelogen?

 

Gy ziet 't voor uw oogen.

 

Ziet de Tabernakel

 

Van 't wonder Mirakel,

 

Ziet in het gehémelt,

 

Een half-man onthémelt.

 

Met een boek in d'handen.

 

Ziet voorts aan de wanden,

 

Een Léer uyt gehouwen,

 

Een haen met sijn klouwen

 

By na ongeschonden,

 

Die krayt dat de zonden

 

Van Petrus verloch'nen;

 

Of soud gy 't wel loch'nen?

 

Den Dom en sijn muuren,

 

d'Omwoonende Buren

 

Zijn alle getuygen,

 

Die kragtig betuygen

 

Dat wondere Werk-stuk,

 

Van 't heylige Kerk-stuk.

 

Kom herwaarts Hollanders

 

West- en Ooster-landers,

 

Kom spoedig gelopen;

 

Met benden met hopen;

 

En wilt vrome sielen

 

Hier nedrig knielen

 

Voor 't gat daer de Romp ,, lag

 

Met 't gat bloot en lomp ,, ach

 

Schandlijk en oneerlijk,

 

Wat was dat doch deerlijk,

 

Te sien soo een Heylig

 

Soo naakt en onheylig;

 

De beenen geklooft, of

 

Gebroken, en 't Hoofd of.

 

O Jemy! o Jemy!

 

By 't Geus' Accademy,

 

Aan 't Coor van besyjen,

 

In d'eerste der Ryjen

 

Der Pylaars, dat siet men

 

't Mirakel, daer siet men

 

Den Heylig in lyjen

 

In vorige tyjen.

 

Maar nu sal men beter,

 

Bewaren Sunt Peter:

 

Men sal hem gaan Meyst'ren

 

En 't hoofd aan een pleyst'ren,

 

En aan 't lijf de beenen

 

Gaan setten met eenen,

 

Dan sal men 't Beeld eeren,

 

En weder vereeren

 

Met dichten, met schriften,

 

Met gaven en giften,

 

Met Missen te singen,

 

En andere dingen;

 

Sijn Heyligheyd waardig;

 

Terwijlen men aardig

 

Ter Choor, onder 't Orgel,

 

Der Choorsangers gorgel.

 

Met statig gedonder

 

Sal horen het wonder

 

Op huyden geschiet,

 

Bevat in dit Lied.