De Rotterdamsche Hermes

[p. 29]

No. 8
Rotterdamsche Hermes.
Dynsdag den 8 October 1720.

Clementia est temperantia animi, in potestate ulcifcendi: vel,
lenitas superioris adversus inferiorem in constituendis poenis.
Seneca l.2. de Clem.

IS het om dat de roede van Hermes weerzyts met twee slangen, gelyk twee tenanten van een wapen, bezet is; dat onze Professor Literarius, de ontzagchelyke Argus, hem Hydra noemt? of is het om genereuzement voor zyn misslag in het mannelyke, en vrouwelyke (hoewel Hermes verstaan heeft dat hy redelyk achter dat laatste is) als een Auteur zonder authoriteit, op een blad grau papier, en de geboeide vuist gewapent met een pen uit zwavelstokjes versneên, honorabele amende te doen, zeggende: Heeren, nooit heeft Argus AElianus, Aldrovandus of Plinius gelezen, anders zou hy hebben opgemerkt, dat'er zoo wel Hydrus staat als Hydra; dat het eerste Masculin is; en specialyk dat Plinius schryft in zyn 29 Kapittel, dat die Slangen, die Hydri worden genoemt, het allerschoonste soort van alle Waterslangen is, en zoo voorts. In orbe terrarum pulcherrimum anguium genus est: quod in aqua vivit: Hydri vocantur. En AElianus zegt in zyn 9 Boek, dat'er in Corcyra Hydri gevonden worden, waarvan het spreekwoort komt: veranderlyk als Hydra. Desgelyks Hydra aan stukken te houwen, 't welk zoo veel is, als zig een noit gedaan werk op den hals halen, enz. Welaan, Argus, uw ontzag ontwapent Hermes,

[p. 30]

des zal hy u een denkbeelt geven van Hydra, en dat uit een medelydzaamheit die een ieder diende te gevoelen voor zyn amptgenoot, ja dat noch meer is zonder roe of plak: want dwalen is Arguslyk.

Mevrou ***** zeide eens zeer geestig op het sujet van Polieukte, dat men meer gesticht wierd door de waarheit van den Godsdienst uit den mont van een' Leeraar te hooren, dan uit dien van een Haagsch Comediant; ook is het nutter uit de levende bron der Geschichtschryvers de Historien te putten dan uit de geblankette Hengstebron der Poëten: want het laatste klatergout is altoos met ruim zoo veel aardachtige stof besmult als het wekelyks nieus van den boussonnerenden Ykourantier Argus. Nu tot de explicatie van Hydra. De Poëten, waar van de sommigen in voorgaande eeuwen alzoo zot en laf waren als verscheide noch levende, hebben verzonnen, dat het Serpent van Lerna een AEgyptisch zinnebeelt was van een vereenigt Parlement zonder Wigs of Torrys, en dat, als'er een bolletje afgeblazen wierd, 'er fluks een ander opsprong. Servius is klaarder in d'uitlegging van deze verziering dan Palephatus, en zegt, dat Lerna een akker was, waaruit weekelyks ruisschende watergolven vloeiden die de omleggende weiden en beemden onder water dompelden, en dat, zoo haast d'eene opening gestopt was, differente andere uitgudsden, en vorder, dat Herkules dat ongemak remedieerde door alle die watermonden te doen opdroogen.

Male verum examinat omnis

Corruptus Judex.
Horat. l. 2. Sat. 3.

Een omgekocht Rechter onderzoekt altoos niet naar een waar bescheit.

Ziet Argus kans om Hermes bron, die hemelhoog

Den Argus heft, en nooit zyn waterpomp weerhouden
Zal door zyn killen inkt te stremmen, te verkouden,

Of door een kintsgedacht, die als een spongie droog

En meer doorgaat is dan een puimsteen, toe te stoppen:

Fiat; begin vry, groote man,

Sla Hermes in den ban,

En houw van Hydraas nek die slange- en drakekoppen:

Maar ach! hy ducht

Dat al uw boert is ernst, en al uw ernst maar klucht;

[p. 31]

 

En zoo ge een van de daân van Herkles uit wilt voeren,

 

Het eer zal zyn Augeüs stal

 

Te kuisschen van zyn' drek en mest, dan Hydraas val

 

t'Uitwerken. 't past geen Haas de valken te beloeren.

Jonker ****, die, twee maanden geleden, de laatste gunst van Mademoiselle Phillis genoot, die altoos kuisscher langs het gehoor dan het gevoel was geweest, woonde 's anderendaags eene converzatie by van jonge Heeren en Juffers, waarin de minste Candidaat een duister schriftuurplaatsje van de konst der Minne wist uit te leggen: maar de vrolyke en openhartige Fillis lachte met alle die quotatien; waarop de onlangs begunsyigde Minnaar haar elpenbeene memorie-boekje verzocht, en daar in deze vier navolgende regeltjes schreef:

'k Lach met Kupidoos toorts: wie zag ooit Fillis blaken?

Riep Fillis, zuiver als de zuster van de zon.

Ach Fillis! zoo je P ... maar een woort spreken kon,

Zy zou dien rooden mont haast leugenachtig maken.

Het is eene loffelyke zaak, bakens op te rechten, zoo voor den Zeeman die zyn schip in 't holle pekel, als voor den Minpiloot die zyn vaartuig in binnenlantsche revieren en met riet en mos bewasse kreekjes waagt; want of wel vuur en water tegenstrydige elementen zyn, echter heeft men meer dan eens gezien dat een Brander by water wiert aangetast, doch by vier verlaten. Hermes verzoekt den Lezer, en voornamentlyk die aan 't Y woont, dit klinkdicht te examineren en te toetzen of'er geene van die muzikale toonen onder loopen, waar door dagelyks de muuren van Mama Eng****'s Caravansera wedergalmden.

Ha! 'k heb hem doodlyk lief om zyn bevalligheden.

O! 't is een eerlyk man, stilzwygende als de nacht;

'k Moet sterven, zoo 'k altoos niet naar zyn byzyn trach,

Om al zyne aardigheên en lieffelyke reden.

Maar Kobe, dat's een zot, die heeft my lang gebeden

Om 't zoet, waar naar zyn neef veel maanden heeft gewacht.

Foei, 't is een groote gek, daar alle man mê lacht,

Zwart als een D****, en mismaakt in geest en leden.

[p. 32]

 

Kom, kom: zoo vry niet eens: nu zoetjes wat, myn Heer:

 

Wech, handen van de bank: je doet my waarlyk zeer;

 

Foei, foei: dat is verraat. Heer, Jonker, is dat tieren?

 

 

 

'k Zal schreien zoo je gaat. adieu mon Cher Amant,

 

'k Bemin u als myn ziel..... dit was altoos den trant,

 

Heer Argus, van Mama haar fynste kamenieren.

Hermes moet zyn' boezemvrient Argus noch een klein comparatie-spreukje vertellen: voor eerst, om dat hem aangebragt is dat Argus een vogel was die geen vaak heeft, en dat hy, als die van Pallas, wakker was als andere sliepen: ten tweeden, dat dezelve Argus, als een Heilige Vader, op de schoften van zyne lieve vrienden, of als het beelt van Isis op de pakzadels van langgeoorde Dieren, wiert gedragen, en by gevolg altyt in staat was om met een Hermes vyf a zes te leven, gelyk Polyfemus met de metgezellen van Ulysses, dat is, met huit en hair O.P. op.

Een Milord Argus wert door twee keerels in een draagstoel, lui en makkelyk sluimerende, voorgetorst, en door een Vleeshouwer ontmoet, die twee kalveren, met de pooten aan een gebonden, om den hals droeg, het welk van verre niet kwalyk naar een ouwerwetsche Delfsche Palatine zweemde. Haal uit, riepen de dragers (want Milord protesteerde dat hy niet een enkel woort wilde spreken) of by den akrement en dit en dat..... Haal zelfs uit, schreeude de kalverbeul, die nevens zyn linker zy een klein bulhontje droeg, wat D*****! gy, lompe vlegels, draagt'er maar een met u beiden, en ik alleen draag 'er twee.

Mutato nomine de te
Fabula narratur
Hor. Ser. l. 1. Sat. 1.

De Hermes wort uitgegeven, te Rotterdam by Joan Hofhout en Arnold Willis; Amsterdam Oosterwyk, Ratelbant en Rank; Haarlem van Lee; Leiden Knotter; Haag vander Burg; Delf Boytet; Dort Outman; Utrecht Charlois; Middelburg van Hoekke; Vlissingen Willegaarts; Goes Bakker; en Bergen op Zoom Overstraten.