Den echo des weerelds. Deel 2

[p. 169]

No. 22

Maandag, den 17. Maart 1727.

- - Ut Gaditano canoro
Incipiat prurire choro, plausuque probate.
Ad terram Tremula descendunt clunepuelle,
Irritamentum Veneris languentis.

Juven. Sat. 2.

ONlangs kwam ik in een Boerenherberg na by de beruch te Stad van Weezop, zo befaamt door den Reuk als door de Smaak van haar Moutwyoen, alwaar ik een Koppel Hannekesmaayers om prys zag dansen op het kosteloos Muziek van een paar tinne Lepels, welke Springers zo ligtvaardtglyk waaren geschoent, dat 'er maklyk kans was geweest om uyt hun Soolen een Zevenhuydig Schild trots dat van den Griekschen Ajax te smeeden. Zy deeden grooter Arbeyd om hun Voeten op te ligten, als Sixtus de Vyfde dee om die vermaarde Grafnaald op te rechten, en zy kwamen zo zachtsinniglyk

[p. 170]

neer op hun Hoeven, als een koppel loode Kerkgooten die lootrecht door een verschrikkelyk Opweer neergedondert worden op een arduynsteene Graftombe. Ik lacghte hartiglyk in den beginne met die Dansmeesters, doch korts daar aan storte ik in een ernstige Overpeynzing, waar in ik op die tyd dat bedocht, het geen ik thans kom te schryven.