Den echo des weerelds. Deel 1

[p. 233]

No. 30

Maandag, den 13. May, 1726.

Jam fas est, admitte Viros. jam dormit adulter?
Illa jubet sumpto juvenem properare cucullo:
Si nihil est, servis incurritur. abstuleris spem
Servorum? veniet conductus aquarius. &c.

Juven. Sat. 6.

DEn Afgezant Busbeek schryft; Dat de Roozen gebooren wierden uyt het Arabisch zweet van den Profeet Mahomet, volgens de Droomen der Turken, die vry ver geavanceert zyn in de Tydrekening der Bloemen, dewyl zy onderstellen, dat 'er geen Roozen te zien waaren in Velden nog op Wegen, voor de Regeering van Heraklius. Dat gaat voor goed, doch de Romeynsche Dichters maaken het nog beter; want die zingen; Dat Jupyn zo vreeslyk schuymde van Angst, toen de Briareesche Sparrewouwers den Hemel beklommen, dat deszelfs zweetdroppelen op der Aarde nedervielen, en in Bloemkoolen veranderden. Zo dat waar is, want wy willen nog wy vermoogen nooit te twyfelen aan de beeedigde Verklaaringen der Dichters, dan durft den Echo des Wee-

[p. 234]

relds ook wel onderstellen; Dat de onderstaande of onderleggende Juffer, wiens Sprookje hy heeft berymt, descendeert in de ovaale Lyn uyt die zelve Traanen die de blonde Venus schreyde, toen den gehoornde Smidt haar en haar Galant in puris naturalibus incarcereerde in zyn verstaalde Schakels. Aldus luyd het Vertellingje.