Den echo des weerelds. Deel 1

Van een verstandigen Esel die niets wilde proeven of het moest Vertiend zyn.
Een Joodsch Sprookje.

Rabbi Pinehas had een verstandigen Esel, (de gulde Esels zyn zo raar niet als de Verstandige Esels) die eenmaal onder een Societyt van Boschroovers verdoolde, die hem in hun Vesting gesticht in het hartje van het Westerwald meesleurden, en drie dagen lang Quarantaine lieten houden, zonder dat dat devoot Dier in al die tyd wilde Eeten of Drinken, als die wel wist dat de Walddieven al te boos waaren om de gestoolen Vruchten te vertienen. Op den vierde dag hielden de Dieven Zitdag over dien obstinaate Esel, en na het by brengen van zeer veele diepzinnige Texten in Rechten, besloot de President zyn Harangue met deeze drieleedige

[p. 96]

Consideratie; Indien wy den Esel by ons houden door louter kracht en gewelt, (sprak hy wyzende met den Voorsten Vinger die na zyn Professie krom gegroeit was op den hartnekkige Patient) dan zal hy de Moordsteeken, werpen wy hem op 't Veld, dan konnen de Boeren ons naspeuren, en houden wy hem in ons Kasteel, dan zal hy de Pest onder ons aansteeken, derhalve is het geraadzaamst hem te laaten wandelen. Zo gezegt zo gedaan, den Esel kreeg zyn Verlossing, en rendo op een Esels galop na het Huys van Pinehas, voor wiens Deur hy zo een lieflyk Airtje begon te zingen, dat de Buuren dat Weerwolfs Muziek meenden te besterven. Den Rabbyn stoof op de Straat op dat Geluyt, omhelsde zynen geliefden Tentkameraat, prees hem een wyl over zyn Standvastigheyt in het waarneemen der Tiendens, hong hem toen een schoone Servet om den hals, zette hem een Schotel met gepelde Haver voor, en gong Broederlyk met hem zitten Avondmaalen.