Kirchröatsjer maiblómme

Rèane
(11 Sept. 1926)

‘Iech jleuf, Angenies, 't kunt werm jei;
't Wèat zoeë sjwats doa ónge’.
‘Da has-te rèat’, zâât drop 't Zet,
Wie ze i-jen duur ins sjtónge.

‘'t Hauw lang el óch nit mieë jerent,
Zoeë sjuulsje kûûët nit sjaade.
Ver zunt jêê rèane mieë jewent;
't Wuuër zier jót vuur de jââde’.

[p. 69]

 

‘Dat is wal woar, mer vuur de blêêch

 

Kûûët 't nog ee bis-je doere;

 

Zons wèat de wèsj ós werm wêêch

 

En kanne ver op druuje loere’.

 

 

 

‘Jleuf mer, dat jieët ing duchtieje sjoel,

 

't Druupt al in de zîêfe’.

 

‘Noe sjwiech mer jauw, hòd sjtil de moel,

 

't Vingt al aa tse zîêfe’.

 

 

 

‘Me tsakkerloot, noe zuuch ins ââ,

 

Dat prêûtsjt, dat kladderadaatsjt.

 

't Hilt ziech zoeë ameng jet drââ;

 

Huur, wie der kandel klaatsjt.’

 

 

 

‘'t Joesjt joa wie inne wólkebróch;

 

't Vilt mit emmëre drôês.

 

Hilt dat ziech zoeë nog jet tse tsóg,

 

Da lêûft 't ós i-jen hôês’.

 

 

 

‘Oà! 't lieët al noa of winnestens

 

't Tsauwelt, tsiemelt hij en doa;

 

't Sjmîêst nog mer en - kiek opins!

 

Zieg Zet, noe is 't pamp jedoa’.

 

 

 

‘Zââg Angenies, bij zoeë ee wèar,

 

Witste óch wat ze da i Kölle dónt?’

 

‘Ja Zet, dat wêês der Leeve Hèar,

 

Doa han iech nie jewónt.’

 

 

 

‘Da loester jauw en huur ins hij:

 

I Kölle dunt ze jraat wie hij

 

En losse 'n et mar rèane!’