Kirchröatsjer maiblómme

[p. 67]

Kirchröatsjer Plat
(19 Aujoes 1926)

Jemintliech sjlof iech wie inne bôôm
En sjnórk en zèag da kreftieg;
Mer dizzer daag hauw ich inne drôôm,
Dèa woar miech doch jet mechtieg.

Zoeë mechtieg, dat zelèave nit
Iech dem jee zal verjèsse;
Denn kloar en dûûtliech wie ee lit
Is dèa miech bij-jeblève.

Iech dreumet da va Kirchroa,
Vuur dôêzend joar jelije:
Ee dörp, dat aavóng tse besjtoa,
Ziech langsaam ôês jóng brije.

Iech zoog 't wèade jroeës, modern;
Ing sjtad wôêët et benoa.
Mer doabij zoog ich óch, och-erm,
Vul sjuns verloare joa.

Wat vrui-jer woar nog busj of bent -
Vol jreunts, nog ring natoer -
Of wij of hij, of koarevelt,
Dat wôêët ós langsaam zoeër.

De kôêle mit hun sjoaresjting,
Die trókke vul vrèam vólk.
De lôêët, die vrui-jer kloar en ring
Wôêët jauw ing sjwatse wólk.

Bezóngesj in de letzte tsiet
Koam hij van alles nui.
Et doabij wôêëte vier vul kwiet,
Wat vrui-jer woar i blui.

[p. 68]

 

Vul sjun en auw jebruuch

 

Almèliech koame aaf.

 

Jet nui-je kroam en tsuug

 

Doavuur koam in de plaatsj.

 

 

 

Mer ooch ós Plat, ós móddersjproach

 

Durch al dèa vrèame kal

 

Koam langsaam, langsaam i jevoar,

 

Benoa bauw i verval.

 

 

 

Doe wôêët ziech evvel halt jezâât;

 

Dat dórf doch nit jesjije,

 

't Wôêët doe inne verain jemâât,

 

Dèa 't Plat werm zouw dón blui-je.

 

 

 

Verain ‘Kirchröatsjer Plat Alaaf’

 

Dóng Kirchroa erg vul lieëre.

 

En auw jebruuch, die woare aaf,

 

Brâât dèa verain i ieëre.

 

 

 

Noe vroag ich hij jants ónsjeneert:

 

Zouw dizze drôôm, hij fantazeert,

 

Nit wirkliech kónne wèade?