|
| |
Jlukzieëlieg Nui-joar
(1 Jannewaar 1932)
‘Jlukzieëlieg Nui-joar!’, zoeë huuët me et sjalle
In alle hôêzer, durch dörp en sjtad
En mennieje lieët der revolver knalle,
Dat hêêsjt, went hèa patroeëne hat.
En hónderde wunsje wèade jezâât
Bij beer en wîên of auwe kloare
En hat der alkehol i sjtiemmóng da brâât,
Tsoem sjloes da hant ze ziech mit de hoare.
De kinger, die róffe: ‘jlukzieëlieg nui-joar!’
Vol vräud hön eldëre entjèaje
Of lèaze der nui-joasjbrif dûûtliech en kloar,
Voller wunsche va jluk en va zèaje.
| |
| |
En is et krismes-jesjink jót ôêsjevalle,
Da blieft ooch de maad nit tsëruk.
Ze zèat: ‘Madam, iech wil nit vul kalle,
Mar iech wunsch uuch va hatse jeluk’.
En dan der leeve, truie tsiedónksman,
Ooch dèa wèad huu nit verjèsse:
Ing tsjiejaar, die der hèar nit mieë pîêfe kan,
Umdat 't dekblad is tserrèsse.
‘Danke hèar,’ zèat hèa, ‘dat is ing sjun’,
Mar wat hèa doabij jêêt dinke,
Went dat melèave i ervullóng jung,
Da vung et vliddieg aan et sjtinke.
Halt! doa kunt nog inne erme auwe man,
Jebukt ónger der lââs va zieng joare.
Ooch hèa sjud zie hats ôês, zoeë jót heà 't kan,
En wilt ziech 'ne aalmós da vroage.
‘Ieër mót verbij joa’, sjalt 't antwoat 'm tèaje.
Der man, dèa jêêt...., zie hats wèad sjwoar.
Jietsieghêêt bringt niemoals zèaje
En Joddes woat blieft ieëwieg woar.
‘Moel nit zoeë vul,’ zal menniejinne dinke,
‘Ink en papier zint èatsj jeduldieg,
Zâàg ós livver, wie dieng wunsje klinke,
Of bliefts dôê ós doa óp et antwoad sjuldieg?’
‘Nee vrunk, Jod-bewââr, ooch iech wil ze zââge,
Dat is mieng hilliegste flich en sjóld,
Mar umdat ziech jinne hat tse beklââge,
Sjinkt miech da noe ee amelank jedóld.
Tse-ieësj wunsj iech Joddes zèaje en jnaad
Uvver kirch en vólk, uvver troeën en sjtaat;
Dat Hèa ós sjutst vuur krankhêêd, krig of hóngersnoeëd,
Vuur ónjelukker of 'ne ónverzieë doeëd;
Dat Hèa zèant de vruuëte i wij en i veld,
Der vrid sjinkt an de jantse welt;
Dat Zienne hillieje naam wèad jeieërd
En a alle völker wèad jelieërd.
| |
| |
Iech wunsj jidder wirkman óp zienne auwe dââg,
Dat hèa sjtandesmieëssieg ka lèave;
Iech wêês joa jants jót, dat iech hij reur an ing zââg.
Die al menniejinne inne knak hat jejèave;
Den et is nûûs erjër vuur 'ne ieërlieje man,
Dea ummer zieng flich hat jedoa
En va auwerdóm nit mieë wirke kan,
Um da ainfach bèadële tse joa.
Iech wunsj ooch der nui-je jemeenderoad
Va hatse vul jeluk en èatsj jouwe mód.
En wèad der inne of angëre ins koad,
Noe-ja, wat zouw dat, hèa meent et joa jót.
En zouw der ordnoengshammer durch tsouw vul sjloa
Huu of mörje ins sjtukker joa,
Hant vuur de ambachsjoeël in 't Kloeësterveld,
Da krieje vuur 'ne nui-je ver zier winnieg jèld.
Iech wunsj da nog, dat ôês de Kirchröatsjer èad
(Of besser jezâât, ôês 't Rolducer land)
Nog hónderde joare jevöëdert wèad
Dèa weltberuumte sjwatse diejamant.
Den wat me huuët zââge, went dat is woar,
(En dèa 't miech zâât, dat woar jinne jek)
Hingt jants besjtimt noa ing jouw tswantsieg joar
Os leef jemeende da op-pën hek.
Iech wunsj jidder jóng módder ee hòfdoetsend kinger
Mit beksjëre zoeë roeëd wie ing môêr
En ooch jidder boer sjun kui en sjun ringer.
Aan de Heutser kirch inne prachvolle toer.
Jants Haander wunsj iech jlukzieëlieg nui-joar!
Der rectër, loeës wie 'ne miniester,
Dem wunsj iech dèa sjunne kóffëre altoar;
Blerhij ing órjel mit vóftsieg rejiester.
Iech wunsj jidder mèadsje inne krislieche man,
Dèa höm trui blieft en ooch ekstemeert,
Dat et sjpaarzaam ing hôêshallek veure kan;
Angesj is het en der man mar lakeert.
| |
| |
Jidder jóng ee braaf mèadsje, doa hat-te jet drââ
En is et nit braaf, da lieët-te höm lôôfe.
Da sjaft-te ziech besser inne polietsijhónk ââ,
Dem kan hèa nog ummer verkôôfe.
Zoeë losse vuur da 't nui joar i-joa
Vol hofnoeng en vol Jodvertrouwe
En zouw ós da al ins jet tèajesjloa,
Mit vrisje mód werm wieërbouwe.
Zoeëlang vuur behauwe ee ring jewisse,
Zoeëlang vilt ós ooch nie jet sjwoar
En i dèa jêês wil iech noe sjlisse,
Alle Kirchröatsjer: ‘jlukzieëliech nui-joar!’
|
|
Auteursrecht onbekend