Kirchröatsjer maiblómme
(1935)–Jos. Weyden–
Auteursrecht onbekend
[pagina 25]
| |
Bij dat alles is ezoeë duur
Kriet me ooch nog jónkjezellesjtuur.
Huu drieënt ziech de jantse welt
Bloeës um der erme man zie jeld.’
‘Böak nit ezoeë, jekke tsakker,
Doe mââs miech et kink nog wakker;
De bóvvink is at sjui en dol,
Entwidder bis de jek of vol.
Vuur 't trouwe bis de nit tse vinge,
Waal bis de ummer aan et zinge:
Ein rheinisches Mädchen beim rheinischen Wein,
Das muss ja der Himmel auf Erden sein!’
‘Jaa Doeres, dat is noe flauwe kul,
De Duutsje zónge vrui-jer vul:
Männer wollt in Einigkeit
Stets zu Wilhelm halten!
Deutsche Männer seid bereit,
Seine Ehr' zu jeder Zeit
Treulich zu verwalten!
Doabij zitst der Wilhelm i Doorn huu
En mââcht vunkelhôôts vuur errem luu’.
‘Nee Bèates, is ooch alles duur,
Betsââl doe dieng jónkjezellesjtuur,
En los diech roane, bedink et waal,
Huu is ing vrauw ee kapietaal.
Wen iech bedink, wat et miengt versjlîêst
En ooch ôês dómheet döks tserrîêst
Alling a hoaze vuur i-jen hôês,
Da valle miech de zökke ôês.
Der boebiekop, vuur jet tse neume,
Doe kants et diech jaar nit dreume,
Wat dèa in éé joar miech koste jêêt,
Nog mieë wie et fiengste klêêd.
Jaa Bèates, zóng boebiekop-friesoer
Kost vul mieë wie ing nui mantoer.
Doabij nog Nivea-krêêm en lippesjtif,
Et is vuur tse basjte van de jif!’
| |
[pagina 26]
| |
Dat zîêën iech, Doeres, an ós Bil;
Jidder mond der loemeleman
Op ee paar of zes ziech vräue kan.
Mar, wie et ins sjprooch van ing nui frisoer,
Doe vloog vadder i poosietoer:
‘Kom miech nit wie zónne hottentot,
De knòke sjloan iech diech kapot!’
‘De vrauwluu zind rammenasse-jek,
Wèa hat vuur dön da nog respek?
Wievul kónne huu nog sjtrikke,
Zökke sjtóppe, nieëne, flikke?
En went er huu tswai tsezââme sjtunt,
Woa ze dan uvver an et moelle zunt,
Dat is theejaater, kienoo, klijer
En mieëtstens uvver hönne vrijer.
Iech zaan diech, Lambèat, los ze lôôfe,
Jank aa jêê die hats verkôôfe.
‘Vor getan und nach bedacht,
Hat manchen in gross' Leid gebracht’.
Went tse diech sjmaichele, op hönne âât,
Da bedink, wat iech diech ha jezâât.
Jleuf jee Fieng en ooch jee Trieng of Nel
Betsââl dieng sjtuur en blief jónkjezel’.
Der Bèates hauw ziech a-jen hats jelâât,
Wat der Doeres 'm hauw jezâât.
Vuur ‘Ein rheinisches Mädchen, bei rheinischem Wein,
Das muss ja der Himmel auf Erden sein!’
Woar der Bèates nit mieë tse vinge.
Va noenaa hôêët me höm mar zinge:
‘Ich bleibe ledig auf der schönen Welt,
Dann hab' ich keinen Aerger und spare auch mein Geld.’
|
|