Kirchröatsjer maiblómme(1935)–Jos. Weyden– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende In et Wórmdaal (14 Joelie 1931) Iech zits in et Wórmdaal, jants alling, An der zôôm van der busj op 'ne bemoosde sjtam; Vuur miech 'ne berg van sjrot en van sjting En doa hinger der sjnôôrsjnakke îêzerbaandam. De Wórm, die drieft hör koalsjwatse brui Wie ee trôêrband durch de bende vol zaftieg jrââs En hij en doa sjtunt innieje kui En lèsje der dôêësj an dat sjlammieje nââs. [pagina 22] [p. 22] Mieng jedanke junt hieël, hieël wiet tseruk, Noa hön, die al hónderde joare bejrââve; Noa die daag va vrid en va jroeës jéluk, Wie hij der sjwatse dieamant wôêëd jejrââve. Iech zîêën mechtieg jroeësse wasserraar, Durch et kristalkloar wórmwasser jedrève. Iech zîêën mönche in hönne talaar, Jenauw wie kanoonikoes Ernst 't besjrève. Hónderde köaldër zîêën iech joa, Noa de koel hön broeëd verdeene in iere. En bij hön zîêën iech abt Chaineux sjtoa Vuur hön tse waarsjauwe en tse beliere. Vol achtóng óngërwerpe ze ziech An de belieróng, die hèa hön zal jèâve; Ze kinne zieng kentnisse en zââge ziech: Onger zienne krómsjtaaf is et jót lèâve. Iech zîêën hön knije, rónksum der sjâât, Hön sjróngieje heng tsezââmevauwe; Ze hant de hillieje Katharina jezâât: ‘Dôê bis ós pátroeënin, óp Diech vuur vertrouwe’. Ze klumme deep ëraaf in de èad, Drieve sjtolle en sjtrekke, mit jroeësse jëvoar. In de abdij wèat vuur hön jebèant En aa hön jedâât bij 't offer an altoar. Zoeë bleef bënoa zivvehónget joar Op et lendsje va Roda der Joddës-zèâje En de abdij de ieësjte woar, Die Europa der sjtêêkoal vuur kôêët lèâje. Mar doa zîêën iech ing sjwatse wólk Verdónkële der polietiesje hoorietsónt. Iech zîêën barbaariesj kriejervólk, Wie ze op Roda's jezèande huuëvële sjtónd. De horde dringt noen in de abdij En wie vandaale dunt ze roove en sjtèâle. De vrijhêêd van de mönche is noen verbij En zoeëjaar der abt hat nûûs tse bevèâle. [pagina 23] [p. 23] Hèa protesteert en de mönche vluchte, Evvël de vandaale kinne jing wette. Der abt hulpt jee klââge en ooch jee zuchte En hèa vlucht voet urn zie lèave tse rette. Noen wèad verkoat alle haab en jót En de mönche dunt hönne eejëdom werm jelde. Den de abdij, die loog 'n in et blót. Alle achtóng vuur zóng duchtieje helde! Nog drij joartseende mósse verjoa, Ooch dat offer mót uur nog bringe, En i jlants zal werm de abdij doa sjtoa En ze kan vol vräut et ‘Alleloeja’ zinge. Roda-lendsje, der roem is verbij En der zèage Joddes is van diech jesjwónde. Oêsjeplungert dieng prachvol abdij, Die hilliegdom entieërt en sjreckliech jesjónde. Beroofd en verlósse likste noen hij, Woa zoeë mennieje hat vónge zie jeluk En va koeër- en psalmemelodij Schalt ôês dieng jewelve jee echoo tseruk. Zoeë sjtêêt de abdij da tse troere, Wie ins Davieds-sjtad troèret op Sions berje; Tservalle en tserbrökkelt hör moere Bèherbergt ze deeve, jeziendel en sjerje. Mar Roda, vertswiefele móts doe nit, Vuur diech kómme jants zicher werm Taborsjtónde En dienne Ailbertoes verlieët diech nit, Och wens dôê meens, dat alle hofnóng jesjwónde. Rolduc viert zie Auferstehungsfest En al zieng fainde zind in et jrââf jezónke. Los schalle die ‘Consummatum est’, Rolduc, doe has dienne laidenskelch jedrónke. Tswoar kans dôê der sjwatse dieamant Nit mieë wie vuurhin ôês der èadboam hèâve, Evvel, dats doe 'm et ieësjte has jekankt, Dat preediekaat zal vuur ieëwieg an diech klèâve. [pagina 24] [p. 24] Ambroosiaaniesjer loobjezank Schalt durch Rolduc's ieërwuurdieje tempelhalle. In der herlieche romaaniesje jank Huur iech hóndërde móntëre sjtimme sjalle. Aa alle brónne der wiessensjaf Kómme ze hij hönne wiessensdôêësj sjtille En hoale ziech de nuuëdieje kraf Vuur der kamf mit et lèave tse bejinne. Zoeë is Rolduc werm hónderd joar Der brónne va krislieche koeltoer en moraal En besóngesj a kirch en altoar Sjinkt et ing sjtatlieche en wuurdieje priestertsaal. Fürste en lenker van kirch en va land, Hant in der sjatte va Rolduc hönne wèagwiezer vónge En zoeëjaar der busjef van ós Limburjer Land Hat hij vol dank zie ‘Adieu Rolduc’ jezónge. Wuuër iech inne kuunstler wie Raffaël, Oo Rolduc, wie herliech zouw iech diech moale En inne krants va ebte, zilverhel, Mûûët ôês de wólke die bild umsjtroale. In de mitse van dèa ebtekrants Ailbertoes sjtung wie hèa zie Rolduc zèant. An zieng vus doa knijt vol wónnejlans Kruyder, der letste kanunnik, wie hèa vuur Rolduc bèant. In zieng heng hèa ee sjpróchband heul, Woarop sjtung mit julde lettëre jesjrève: ‘Sjafft weiter ihr Männer voll Opfermut, Auf diesem Hause Gottes Segen ruht!’ Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend