Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Frits Ploum
Reëne

‘Iech jleuf, Angenies, 't kunt werm jet,
't Weët zoeë sjwats doa ónge’.
‘Da has-te reët,’ zaat dróp 't Zet,
Wie ze i-jen duur ins sjtónge.

[p. 89]

 

‘'t Hauw lang el óch nit mieë jerent,

 

Zoeë sjuulsje kuuët nit sjaade.

 

Ver zunt jee reëne mieë jewent;

 

't Wuuër zier jót vuur de jaade’.

 

 

 

‘Dat is wal woar, mer vuur ce bleech

 

Kuuët 't nog ee bis-je doere;

 

Zons weët de wèsj ós werm weech

 

En kanne ver óp druuje loere.’

 

 

 

‘Jleuf mer, dat jieët ing duchtieje sjoel,

 

't Druupt al in de ziefe.’

 

‘Noe sjwiech mer jauw, hòd sjtil de moel,

 

't Vingt al aa tse ziefe.’

 

 

 

‘Meh tsakkerloot, noe zuuch ins aa,

 

Dat preutsjt, dat kladderadaatsjt.

 

't Hilt ziech zoeë ameng jet draa;

 

Huuër, wie der kandel klaatsjt.’

 

 

 

‘'t Joesjt joa wie inne wólkebróch;

 

't Vilt mit emmere droes.

 

Hilt dat ziech zoeë nog jet tse tsóg,

 

Da leuft 't ós i-jen hoes.’

 

 

 

‘Oah! 't Liet al noa of winnestens

 

't Tsauwelt, tsiemelt hij en doa;

 

't Sjmiest nog mer en - kiek opins!

 

Zieg Zet, noe is 't pamp jedoa.’

 

 

 

‘Zaag Angenies, bij zoeë ee weër,

 

Witste óch wat ze da i Kölle dónt?’

 

‘Ja Zet, dat wees der Leeve Heër,

 

Doa han iech nie jewónt.’

 

 

 

‘Da loester jauw en huur ins hij:

 

I Kölle dunt ze jraat wie hij

 

En losse 'n et mar reëne!'’