Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

[p. 88]

Frits Ploum
Hoespoets

Wat ee wusje, wat ee weule,
Wat ee sjprinkele, wat ee sjpeule,
Wat ee sjroebbe, wat ee sjrabbe,
Wat ee druuje, wat ee dabbe!
Nuuks sjteet mieë in hoes noa-ee,
Alles likt wie wild durch-ee:
Der hoespoets weët jehauwe!

Der bessem, sjruubber, opneëmsdóch,
Die zind der jantse daag tse-tsóg.
Me keërt en veëgt, me vringt en vrieft,
Me sjuumt en luuëtert dat et zieft;
Mit sjwam en leër, mit zank en zeef
Kunt alles draa, 't jròf of weech:
Der hoespoets weët jehauwe!

Jee meubelsjtuk sjteel mieë aa plaatsj.
Och jummieg, haste da de kraatsj,
Tse vroage, woa is dit of dat,
Da krieste 't ieësj ins orrentliech zat.
Noe sjoebt óch nog dat vrauwluu-pak
En dräut diech mit der sjóttelsplak:
Der hoespoets weët jehauwe!

't Betste watste zón daag dees:
Zörg, datste nit in der hinger sjlees.
Dink, dat 't óch werm uvver jeet,
Dat hoespoetsfieëber, die sjroebkrankheet;
Dernoa is alles jrunkliech ring:
Hiep-hiep-hoeraa! Da róf en zing:
Der hoespoets IS jehauwe!