|
| |
| |
| |
Bekankde Kirchröatsjer
Jos. Geilenkirchen
Tswai auw Sjoeël-Veterane
I
Meester Jacobs
Vóftsieg joar zind noen verjange,
Dat vuur hem 't letste zooge,
Dat heë vuur ós klas jesjtange
Mit heesse troane in de ooge.
Wie woar ós kingerhats beklómme
En vool ós doe der absjied hel,
Wie vuur hem hoeëte zaage:
‘Jongens, 'k zeg U nu vaarwel.’
De mieëtste, die 't hónt mitjevólt,
Zind nit mieë óp de welt.
Der doeët deë hat 'n voetjehólt
En vuur Jods troeën jesjtelt.
Evvel vuur, die nog in 't leëve zind,
- En went óch jries ós hoare -
Vuur dinke nog vol vräud en dank
Der meester Jacobs woar inne man
Van hoeëgmót, sjtoots kank heë nuus van,
Woamit mennieje ziech blameert.
Heë hólp ooch jeër der erme man
Als trui-je Vintsentsieaan.
Evvel de zörg vuur de kingerzieël,
Dat woar zie jruuëtste ideaal.
Reliejoeën, dat woar et fóndament,
De joegend woar et element,
Woa zie julde hats dra-hóng.
| |
| |
Wie dróng heë i-jen kristelieër
Vuur ós mer tse bejaistere
Vuur Kirch en jodsdeenszin.
Went inne 'ne dómme sjtrich oeshóng,
Dat koeët heë jót verdraage.
Mer went 't uwer de moasse jóng,
Da joof et nuus tse laache.
En hauw inne sjtroaf verdeent,
Dan kank heë jee pardóng:
Wie döks han iech der sjtek jevólt,
Went heë an et leër miech jóng.
Noe is heë doeët, al joare lank;
Ooch heë moeët van ós joa.
Zoeë lang iech leëf, wees iech 'm dank
Vuur wat heë vuur miech jedoa.
Vuur vóftsieg joar zaat heë an ós:
‘Sluit mij in Uw gebeden’.
Dat han iech vuur hem ooch jedoa:
Meester Jacobs, rust in vrede.
| |
II
Meester Absil
Kirchroa hauw jee ‘hoofd der school’,
Die plaatsj woar ónbezats.
Dat woar jet, wat ós jónge jevool,
Wie kloppet va vräud ós hats.
De vakants, die doeret noen zoeëlang
Mer me maachet ós al jauw
Durch die rechnónk inne sjroam.
Veer heëre hauwe solliesieteert,
Der naam bin iech verjèsse.;
Op inne - iech zaan et ónsjeneert -
Jants Kirchroa woar verzèsse.
Der jemeenderoad deë moeët besjtimme
Weë et betste hun jevool.
En eesjtimmieg woeët besjlòsse:
‘Meester Absil hoofd der school.’
| |
| |
De vräud, die woar nit tse besjrieve.
Oppen Hootz de vaan oeshóng;
Dat woar ooch zieër jót tse bejriefe,
Heë woar joa 'ne Heutser-jóng!
I Mastrich der meester Jacobs
‘Jod-tse-dank! Mie werk i Kirchroa
En mós iech noen besjrieve joa,
Wat ver 'ne man heë woar?
Wat heë vuur Kirchroa hat jedoa
I mieë wie vieëtzieg joar?
Doavuur han iech jing wöat jenóg,
Wie heë jesjaft, wie heë jewirkt
Zie jants lieëramt, dat woar durchdrónge
Van ee deep en vas jeloof
En jraad doarin hat heë vónge,
Wat 'm kraf en oesdoer joof.
Mit wat vuur hiemliesje jedóld,
Wós heë talente óp tse wekke,
Heë koeët ooch eënsj en sjtreng vervaare,
Went de fliecht et hem bevool.
De rouw die doog heë ooch nit sjpaare.
Woa heë 't vuur nuuëdig hool.
Mer doarin woar heë zier rechvieëdieg
Jidder kreeg, wat heë verdeent hauw,
Zienne tadel, zienne loeën.
Mós iech noen ooch nog verroane,
Wat heë vuur de erme doog?
Wievul leed en wievul kómmer,
Went heë koeët, tse lindre zoog?
Vroagt dat mer an de Vintsentsieaane,
Wie mennieje heë jehólpe hat
| |
| |
Heë woar beliebt en ooch jëacht
Wie noa hem jinne tswaide.
Heë hat ooch nie noa ieër jetracht,
Nit wie mennieje domme praalhans,
Deë ziech zelver va sjtoots nit kint
En deë nit ziet, wie ze uwer 'm laache,
Wail der hoeëgmót hem verblingt.
Lang is e doeët, mer nit verjèsse,
Kirchroa, dat verjeest 'm nit.
Vuur, die in zieng klas jezèsse,
En bis der Heër ooch ós kunt hoale,
- Kót of lank, dat wisse vuur nit -
Zalle ver vuur 'm blieve beëne:
‘Heër, schink 'm der ieëwieje vrid.’
|
|
Auteursrecht onbekend