Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Martin Hermans
Krissemis 1931

Vuur nuuntsinghónged eenendrissieg joare

Wól inne Reumerkaizer ins huuëre,

Wie vul luu in zie riech jeboare,

Die hem óngerdeëniesj wuuëre.

Jidder mónt ziech aa losse sjrieve,

Mit wievul ze woare heem in hoes.

Jinne, deë koeët, dórf voet 'n blieve,

Wail dat wiezet ziech sjpieëder oes.

En zoeë koame ze da eraa mit hoofe

Tse vós of jevaare mit inne waage;

De mieëtste koame tse vós jeloofe;

Allenäu moeëte; 't hólp 'n jee klaage.

Zoe trók oes Nazareth de hilje Maria

Mit St. Joeëzef noa hön melde-sjtel,

Deë ee eëzelsje an de lieng trók vuuraa,

Eëve jeduldieg; 't woar Joddes wil!

Doarin erjeëve jinge zie hönne wèg

Mit hön eëzelsje sjrit vuur sjrit;

En jing der wèg berjóp of sjreëg,

Het triepelet ummer mónter mit.

[p. 57]

 

Bis dat ze aan et tsiel aa koame,

 

Dat woar i Bethlehem, in de sjtad.

 

Doe dinge ze uvveral erum ins vroage;

 

Ee naatsverblief haie ze jeër jehad.

 

 

 

Doch wól jinne dróp aat 'n jeëve;

 

Woa ze ooch kloppe va duuër tse duuër,

 

Uvveral woeëte ze aaf jewèze,

 

Dat jing woeënóng leëg mie wuuër.

 

 

 

Trotsdeem ding 'n dat nit verdrisse.

 

Ze jinge hin in 't Bethlehemsdal,

 

Woa ze nog ee óngerkómme wesse

 

In inne auwe en vervallene sjtal.

 

 

 

Doarin woeët et Jezoekink jeboare.

 

Maria laat Het in ing krip óp sjtruuë.

 

Der Hailand, deë reddet, die verloare,

 

Loog doa in ing deerekrip! Wie ruuë!

 

 

 

En doe knijete Maria en Joeëzef,

 

Die wesse, dat 't woar Jod der Heër,

 

Aa jidder zie van de krip tserhelf;

 

Der eëzel loog bij ne oks mui neer.

 

 

 

Doaróp vlooge oes der Himmel noa hierte

 

Inne jantse jroeësse engele-trop;

 

Die woeëte derdurch wie verwierte,

 

Wie ze zooge die engele, kop-aa-kop.

 

 

 

En wie inne engel an de hierte zaat:

 

‘Noen zid vuur ós mar jaar nit bang,

 

Der Hailand is jeboare dis naat!’

 

Doe bedaate die hierte ziech nit lang.

 

 

 

Dierek en vroeë ze allemoal jinge,

 

Ze leefe der hin, zieër wie der wink.

 

Bij der sjtal hoeëte ze de engele zinge

 

Ezoeë fain en sjun bij 't Jezoekink.

 

 

 

Ze zónge: ‘Ieëre zai Jod en vriede

 

Aan alle miensje, die óp de eëde

 

Van noen aa ziech richte noa Jods liebe

 

En noa Zienne Wil óp eëde leëve.

[p. 58]

 

Allang is deë engels-jezank verklónge

 

Bij de ieësjte kribbe Jod tser ieër.

 

Jiddes joar weëte óp nuits jezónge

 

Tsóm dank vuur reddóng en die lieër.