Alaaf Kirchroa
(ca. 1948)–Jos. Weyden–
Auteursrecht onbekendIng nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach
[pagina 54]
| |
En hónderde wunsje weëde jezaat
Bij beer en wien of auwe kloare;
En hat der alkehol i sjtiemmóng da braat,
Tsoem sjloes da hant ze ziech mit de hoare.
De kinger die róffe: ‘Jlukzieëlieg Nui-joar!’
Vol vräud hön eldere entjeëje;
Of leëze der nui joasjbrif duutliech en kloar,
Voller wunsje va jluk en va zeëje.
En is et krismes-jesjink jót oes-jevalle,
Da blieft ooch de maad nit tseruk.
Ze zeët: ‘Madam, iech wil nit vul kalle,
Mar iech wunsj uuch va hatse jeluk’.
En dan der leeve truie tsiedónksman,
Och deë weët huu nit verjèsse:
Ing tsiejaar, die der heër nit mieë piefe kan,
Umdat 't dekblad is tserrèsse.
‘Danke Heër’, zeët heë, ‘dat is ing sjun’,
Mar wat heë doabij jeet dinke,
Went dat meleëve i ervullóng jung,
Da vung et vliddieg aa tse sjtinke.
Halt! Doa kunt nog inne erme auwe man,
Jebukt ónger der laas va zieng joare.
Ooch heë sjud zie hats oes, zoeë jót heë 't kan
En wilt ziech 'ne aalmós da vroage.
‘Ieër mót verbij joa’, sjalt 't antwoat 'm teëje.
Der man, deë jeet...., zie hats weët sjwoar.
Jietsiegheet bringt niemoals zeëje
En Joddes woat blieft ieëwieg woar.
‘Moei nit zoeë vul’, zal menniejinne dinke,
‘Ink en papier zind eëtsj jedoeldieg,
Zaag ós livver, wie dieng wunsje klinke,
Of bliefs doe ós doa óp et antwoat sjoeldieg?’
‘Nee vrunk, Jod-bewaar, ooch iech wil ze zaage,
Dat is mieng hilliegste flich en sjóld,
Mar umdat ziech jinne hat tse beklaage,
Sjinkt miech da noe ee amelank jedóld.
Tse-ieësj wunsj iech Joddes zeëje en jnaad
Uvver kirch en volk, uvver troeën en sjtaat;
Dat Heë ós sjutst vuur krankheet, krig of hóngersnoeëd,
Vuur ónjelukker, of 'ne ónverzieë doeëd;
| |
[pagina 55]
| |
Dat Heë zeënt de vruuëte i wij en i veld,
Der vrid sjinkt an de jantse welt;
Dat Zienne Hillieje Naam weët jeieërd
En a alle völker weët jelieërd.
Iech wunsj jidder wirkman óp zienne auwe daag,
Dat heë sjtandesmieëssieg ka leëve;
Iech wees joa jants jót, dat iech hij reur an ing zaag,
Die al menniejinne inne knak hat jejeëve;
Den et is nuus erjer vuur inne ieërlieje man,
Deë ummer zieng flich hat jedoa
En va auwerdóm nit mieë wirke kan,
Um da ainfach beëdele tse joa.
Iech wunsj ooch der nui-je jemeenderoad
Va hatse vul jeluk en eëtsj jouwe mód.
En weët der inne of angere ins koad,
Noe-ja, wat zouw dat, heë meent et joa jót.
En zouw der ordnoengshammer durch tsouw vul sjloa
Huu of mörje ins sjtukker joa,
Hant vuur de ambachsjoeël in 't Kloeësterveld,
Da krieje vuur 'ne nui-je ver zier winnieg jeld.
Iech wunsj da nog, dat oes de Kirchröatsjer eëd
(Of besser jezaat, oes 't Rolducker land)
Nog hónderde joare jevöëdert weet
Deë weltberuumte sjwatse diamant.
Den wat me huuët zaage, went dat is woar,
(En deë 't miech zaat, dat woar jinne jek)
Hingt jants besjtimt noa ing jouw tswantsieg joar
Os leef jemeende da óppen hek.
Iech wunsj jidder jóng módder ee hòfdoetsend kinger,
Mit beksjere zoeë roeëd wie ing moer.
En ooch jidder boer sjun kui en sjun ringer.
Aan de Heutser kirch inne prachvolle toer.
Jants Haander wunsj iech jlukzieëlieg nui-joar!
Der recter, loeës wie 'ne miniester,
Dem wunsj iech deë sjunne kóffere altoar;
Blerhei ing órjel mit vóftsieg rejiester.
Iech wunsj jidder meëdsje inne krislieche man,
Deë höm trui blieft en ooch ekstemeert,
Dat et sjpaarzaam ing hoeshallek veure kan;
Angesj is het en der man mar lakeert.
| |
[pagina 56]
| |
Jidder jóng ee braaf meëdsje, doa hatte jet draa
En is et nit braaf, da lieëte höm loofe.
Da sjafte ziech besser inne polietsijhónk aa,
Dem kan heë nog ummer verkoofe.
Zoeë losse vuur da 't nui joar i-joa
Vol hofnceng en vol Jodvertrouwe
En zouw ós da al ins jet teëjesjloa,
Mit vrisje mód werm wieërbouwe.
Zoeëlang vuur behauwe ee ring jewisse,
Zoeëlang vilt ós ooch nie jet sjwoar.
In deë jees wil iech noe sjlisse,
Alle Kirchröatsjer: ‘Jlukzieëlieg Nui-joar!’
|
|