Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Jos. Wetzels
Bergmanslòs

Wóngerlieje fantazie

Wirkliechheet weët ironie.

Deep in naat en sjtee verloare

Sjuppe, bikkele, kriesje boare.

Wiet in sjtrekke lampe luuëte,

Rolle tsug en piepe zuuëte,

Bringe leëje, hoale volle

Kaole waans, die mósse rolle.

Miensjejaist en miensjereët

Nótst der riechdóm van de eëd.

Wie jesjpenster sjtónt de sjtielle

In der sjtoeës en kloppe vielle;

Klingt oes vrisj jesjòsse sjtrekke

Basjte, beuje of nee vrekke.

Tsidders doe óch duuster riech,

Iech, der miensj, bemeester diech!

Vuur mieng leefde en mieng lós

Weul iech deep diech in de brós.

Opjepaast! De sjöös die brenne!

Dekkóng zukke, loofe, renne....

Dóndere, knalle.... uvverwónne!

Wermde en ekstrakt der zónne

Vult werm band en sjtuuttel plaate

En erhelt de duuster naate.

Wirke, weëve in de zieël....

In der sjoaresjtee der hieël

Zieën iech jlui-end roeët erjlentse,

Es wen ingele hem umkrentse....

[p. 44]

 

Zeëje kniestert oes de koale,

 

Die in sjwatse deepe zoale

 

Oes der ieëwe duustere sjlónt

 

Sjterke erm jedólve hónt....

 

Sjwats versjweesde mans-jezichter

 

Braate wermde, kraf en lichter.

 

Sjtreëve woeët familiëjluk,

 

Sjloog noa woolvaart wèg en bruk

 

Jidder daag oan' ras en rouw

 

Sjtreep noa sjtreep en bouw noa bouw.

 

‘Herjot! blief ós wieër zeëne’,

 

Joa, et vlókke weët nog beëne.

 

Doa hat ziech et bergmans hats

 

Eejezinnieg óp jezats.

 

‘Sjtank ós bij nog huu en mörje.’

 

lns breegt aaf dat wuule, zörje:

 

Eemoal kunt der jeestertswerg

 

Wurpt miech op de brós der berg.

 

 

 

Heem et hoes i leed en troane.

 

Vrauw en kinger zind noen oane

 

Broeëd en vadder, deë als held

 

Oes die sjwatse duuster welt

 

Jeet, woa luuëtender de vuure,

 

Woa aa joode himmelsduure

 

Likt der lorbeerkrants jereed

 

Mit ee ring wies ingelskleed.

 

 

 

Druugt uung troane, vrauw en kinger!

 

Alle las en alle hinger

 

Is noen va miech aaf jevloage.

 

Joode zind hij sjtoeës en boage,

 

Alles is mer vräud en lós.

 

Jinne berg beïngt de brós.

 

Hòd der kop hoeëg in et leëve,

 

Dan zal Jod uuch alles jeëve

 

Durch der bergman, dat is kloar,

 

Deë uunne besjutser woar.

 

 

 

Dem, deë doeët is neerjezónke,

 

Hat ee woar ‘Glück Auf’ jeklónke.