Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

[p. 20]

Jos. Wetzels
Der Voeëjelsjòs

Woar vrui-jer hij et voeëjelsjisse,

Die bukse knallete, paaf! paaf!

Dat wól i Kirchroa jinne misse,

Me trók mit tröp der berg eraaf.

Dat woar nog richtieg kirmetsviere,

Bezoog me ziech dat mónter bild.

Wat jóng dat alles sjun in ieëre,

Wen dan och döks ee bis-je wild.

Ee kót jebed vuur aa tse vange,

Der kunnik doog der ieësjte sjöös,

Noadat de plaate aafjehange.

Dan, evvel dan, da jóng et lòs.

De jónge sjtónge al tse loeëre,

Vuur ziech tse rultse vuur der knap

En trókke ziech bauw aaf de oeëre,

Want weë dem kreeg how inne sjnap.

Der uuëm, de tant, de mam, et Nis-je,

Die zooze moelend in et jraas.

Der pap, deë jrotset al ee bis-je;

Et Pietsje how et buks-je naas.

En aan de sjtang waor et ee knalle,

De veerde rungde vóng jraat aa.

Der voeëjel woar allang jevalle,

Mer vrieë hóng nog de sjief doaraa.

Dat woar ee laache, lamenteere

En mónter kiekkete de luu.

Wem zouwe noen de plaate tseere?

Ja joa, weë kriet der voeëjel huu?

Jants sjwats va pólver, ....dikke bakke,

Woare de sjutzebreur bijee;

Ze woare óp de sjief an 't knappe.

Da woar wir paus, - me drónk ziech ee.

Noa jidder rungde woeët jedrónke,

Mar reuret der tamboer de tróm,

De leufe in de zón werm blónke,

De bukse branke lòs-paaf-bóm!

[p. 21]

 

Koam endliech dan de sjief eraaver,

 

Trek how me der kunnik mit de pruuk.

 

En mit radauw, hoera, jedaaver

 

Trók um de sjtang me mit moeziek.

 

 

 

In rij woeët durch et Dörp jetrókke,

 

Drijmoal rónk, rónk um der Pool.

 

Van kirch doa loeëte de klokke,

 

Woamit me joebelend danke wool,

 

Vuur alles, wat der Heër jejeëve.

 

Trók noa de kirch de sjutserij,

 

Dan doog de buks op zie me leëje;

 

Et woar wir vuur ee joar verbij.