Vrugten van mijnen geest, of Keur van verschillende bloemen

Aan de Negerslaaven.

Zwarte Broeders! aan u willen wij ook eenige regels toewijden – lang heeft men u, als beesten, ter markt gedreeven; – verre van uw Vaderland in vreemde landen overgevoerd – op de wreedste wijze behandeld, was het, ten kosten van uw zweet en bloed, dat de dartele Europeäan de suiker kon gebruiken; – te vergeefsch richtet gijlieden uwe onschuldige handen en schreijende oogen naar den Hemel, uwe klagten bleven onverhoord; de woeste Europeäan dorst in twijfel trekken, of gij evenveel recht op de vrijheid hadt als hij. – Zwarte Broeders! uw lot is veranderd – de edelmoedige Franken gaven aan beide de waerelddeelen een voorbeeld – gij zijt vrij – vrij – zwarte Broeders! gevoelt al de kracht van dit woord. – Welhaast zullen ook

[p. 36]

andere volken deeze voetstappen drukken – andere uwer medegenooten zullen ook weldra in vrijheid leven. – Geluk! driewerf geluk! ô gij, die eerst in de hardste slavernij moest zuchten, maakt nu een goed gebruik van uwe vrijheid – loogenstraft hen, die zeggen durven, dat gij tot slavernij geboren zijt. – Mijn hart gevoelt eene onuitdrukkelijke vreugde over uwe vrijheid: – en ofschoon onze gedaanten en couleuren verschillen, zijn wij echter, met alle, kinderen van eenen hemelschen Vader. – ô Ja, in uwe zwarte boezems woont eene edele ziel – de Vrijheid, dat geschenk der Godheid, even onontbeerlijk als de lucht, zal ook haaren invloed op u uitoefenen – gij zult toonen haar te verdienen – en zoo eene gevloekte slavernij uwe geesten verdoofde, zullen dezelve in de zonneschijn der Vrijheid herleeven. – Welaan, Broeders! beschaamt uwe vijanden – hen, die uwe slavernij uitrekken wilden, omdat zij voorgaven, dat gij ondankbaar, woest, en toomloos worden zoudt, zoodra uwe banden geslaakt waren. – Gij zijt burgers geworden – laat deeze nieuwe betrekking u aan de Maatschappij verbinden. – Gij behoeft nu niet meer de bevelen van een norschen Dwingeland te gehoorzaamen. – Geeft blijken dat gij meer edelmoedigheid bezit dan uwe wreede Meesters. – Wreekt u niet over voorleeden kwaade behandelingen – als slaaven hebt gij geleeden – nu zijt gij geene slaaven meer, maar vrije lieden. – Laaten uwe onschuldige harten met de gebreken der Europeäanen niet bevlekt worden. – Behoud de

[p. 37]

eenvouwigheid uwer landslieden; – en zoo gijlieden nu vrij naar Africa mogt wederkeeren, raad uwe landslieden die oorlogen en hebzucht af, welke uwe slavernij veroorzaakten; vooral, indien uw geest meerder verlicht is, gaat hun bijgeloof tegen; maar ik weet dat veelen uwer zullen bij hunne Meesters blijven, en den grond, dien zij, als slaaven, al weenend, betraden, nu juichend zullen bebouwen. – Heil, mijne Broeders! zij u beschooren! – Laat bij mijne wenschen u ook mijn broederlijke raad vergezellen: ledigheid is afschuwelijk – uwe arbeidzaamheid moet blijken – gij zult nu voor uwe huisgezinnen – voor uwe dierbaare panden werken. – Deeze gedachte moet uwe welgespierde armen kracht bijzetten – noeste vlijt en weltevredenheid zullen u bijblijven – welhaast zullen uwe duizenden drie viermaalen verdubbeld zijn. – Uwe deugden moeten den Europeäanen tot een voorbeeld strekken. – Alle avonden, alle morgen worden uwe dankbetuigingen opgezonden, tot den Vader van alle geschapen Wezens, die u uwe Vrijheid schonk.