Henry en Louize

Eerste deel

Vier-enzeventigste brief.
De Collonel Powhatan aan den Majoor Henry.

Waerdig Vriend!

Ik ben van harte verblijd over uwe bevordering - wensch er u geluk mede: - evenwel is mijne gewoonte niet mij dikwijls met wenschen op te houden, omdat het niets kan baaten; - als ik een braaf man eenige diensten mag bewijzen, dan is mijn wensch, dat deeze pogingen wel uitvallen. - Maar ik ben een groot liefhebber van de werkzaamheid - met stilzitten kan men niets vorderen; - dus een mijner stellingen is: verschaf uw medemenschen zoo veel geneegen als in uw

[p. 319]

vermogen is. - Wij, stervelingen, zijn zoo blind en dom, dat wij dikwijls, indien onze wenschen vervuld wierden, ons zelf en onze vrienden ongelukkig zouden maaken. - De Vader der Geesten weet best wat wij noodig hebben, en Hij zal ons dit wel toeschikken. - Laaten wij, vriend hendrik! altijd de deugd betrachten - onze medemenschen zoo veele diensten bewijzen als wij kunnen, dan zullen wij ook vrede met ons zelven hebben en de zoetste kalmte ondervinden, al liep ons dan ook alles tegen. -

Dat ik mij verblijde over uwe bevordering, is omdat uwe ziel edel en goed is. - Nu - het verstrekt alle braaven tot blijdschap, wanneer weldenkenden tot aanzien verheven worden: - en daar zulks geschiedt, betoont ook de Overheid dat zij verdiensten op haar prijs weet te schatten - ook beurt dit alle eerlijke gemoederen op, die onder zoodanige Regeering leeven. - Maar genoeg hier van, want het schoonste onderwerp, te lang uitgerekt, verveelt.

Uwe gunstige gedachte omtrent mijn droom heeft mij vervrolijkt. - Mogt ik nog eens mijne therese wedervinden! - Ik zal uwen raad volgen, en heb reeds eene naauwkeurige beschrijving van mijne Beminde naar verscheiden plaatsen gezonden, om aldaar in de Nieuwspapieren geplaatst te worden; en of dit niet genoeg ware, meen ik haar zelf te gaan opzoeken; maar ik zal deezen zomer bij u blijven, en ben voorneemens eerstdaags over te komen. -

De Generaal blijft nog aanhoudend bedlegerig.

[p. 320]

Zijn neef, de goede frederik, moet thans in zijn Guarnizoen wezen - ik weet niet wat hem deert; maar de laatste dagen van zijn verblijf was hij geheel onkenbaar - al zijne vrolijkheid was verdweenen - hij sprak bijna niet - men moest hem elk woord als uit den hals haalen - ik twijfel of er geen liefde mede gemengd is, en als dit zoo is, dan moet de Huishoudster van zijn Oom het voorwerp zijnen liefde wezen - 't Is een schoon meisjen; maar of de oude Heer in deeze keuze behaagen zou vinden, daar twijfel ik zeer aan. - Ik geloof uit frederik's karakter mogen opmaaken, dat hij standvastig zal zijn, indien hij oprecht bemint; - maar wat dan? - want ik meen dat hij geen groot vermogen, dat is te zeggen, geld, bezit, en dus alles van zijn Oom, bij sterfgeval, verwachten moet. - De Generaal is een goed man, maar of zijn philosophie zoo is, dat hij frederik beneden zijn staat, zoo als de menschen praaten.) gaerne zou zien trouwen, daar denk ik neen op te moeten antwoorden. - Ik ben daaromtrent boven alle vooroordeel verheven; echter is er veel in te voorzien wanneer men een ongelijk huwelijk aangaat; en die der gelieven, welke, door geboorte of rang, verre boven het ander voorwerp verheven is, behoort vooraf wel overtuigd te zijn, dat zoodanig een voorwerp deeze opoffering waerdig is, en tevens verzekerd te zijn van geen te laat berouw, over die keuze, te zullen hebben. Ik spreek in de veronderstelling dat alles in Europa blijft zoo als het thans is, en den Adel als eene andere soort van

[p. 321]

wezens beschouwd wordt - of laat ik liever zeggen, zich zelve zoo beschouwen; - maar valt dit eens anders uit - volgen eens de volken algemeener het voorbeeld der Franschen, met den Edellieden goeden nacht te wenschen - dat is, schafte men dien stand af, dan zou men ook door alle standen heen gelukkige huwelijken zien sluiten - schoonheid, verstand en deugd zouden, als de voornaame vereischten, in de echte lieden gezogt worden. - Dan, indien mijn vermoeden gegrond is, en frederik madelon bemint, denk ik niet dat hij dien tijd zal afwachten, en dus nog wel wat te haspelen zal hebben, om zijne liefde, voor madelon, door Oom te zien toestemmen. -

Ik zal nog één brief van u verwachten, om mij te berichten tegen wanneer gij mij verwacht, waarop gij verzekerd kunt zijn dat ik daadlijk naar u vertrekken zal. - Groet intusschen uwe louize en geloof dat niemand oprechter uw vriend is, dan

powhatan.