Henry en Louize

Eerste deel

[p. 239]

Agt-envijftigste brief.
Jeannette aan Madelon.

Goede madelon!

Wel denkt gij dat ik zoo mal ben, om alles te gelooven, wat gij in uw harssens krijgt mij wijs te maaken ? - Nu, ja, jeannette zou zoo gek zijn en gelooven dat een Capitein, en nog wel de neef van uw Heer, u ten huwelijk zou vraagen - kom, kom, gij droomt immers? Dat hij u voor een oogenblikjen eens wat zoets gezegd heeft, dat kan wezen. - 't Is toch wonderlijk, meisjen! dat gij geen rallerie verdraagen kunt - geen flateus compliment voor badinage houdt. - Ik zie wel dat gij de waereld nog zoo niet doorkroopen hebt als ik, anders zoudt gij al die gekheid wel in den wind slaan, en wel zorgen dat gij zelf niet verliefd wierdt. - Dat binnenste moet vrij blijven, meisjen! - en zulke Galants gaan er dertien in een dozijn. - Ik heb mij half dood gelagchen over uwen comicquen brief.

Ik beklaag uw arme Heer en Meester met zoo eene rampzalige Huishoudster; want, tusschen ons gezegd, (Gij weet, ik ben Jantjen regtuit, en

[p. 240]

maak met mijne goede vrienden nooit complimenten; daarom heb ik zoo weinig vrienden - nu, de waarheid vindt ook om den drommel geen logement.) zoo geloof ik, dat die pijnlijke Podagrist maar deerlijk met u gefopt is, of gij met hem; want van de bestuuring in het huishouden zijt gij, geloof ik, niet veel vergeeten. -

Apropos, ik heb mijn boekenkastjen eens doorgesnuffeld, en onder mijne verzameling gevonden. De oprechte Hollandsche Keukenmeid. Daar te boven eenige losse Recepten voor allerlei vlaa's, Ragouts, extraordinaire schotels enz. enz. naar behooren gereed te maaken, welke u soms van een bijzonderen dienst zouden kunnen wezen - daarom zal ik het zóótjen bij één pakken en u zenden, om, als gij nog ongehuuwd blijft, er uw gebruik van te maaken. - Gij zult waarschijnlijk zeggen: ik ben Huishoudster en geen Keukenmeid - dat is wel waar, meisjen! maar als men goed ordonneeren wil, dient men zelf wel te weeten hoe het klaar moet gemaakt worden; - het maakt een zeer zot figuur, als de meid eens vraagt: hoe is de Jufvrouw het gewoon klaar te maaken? - en men moet dan antwoorden: ik weet dat zoo niet - ô! dat niet weeten aanzicht zoo kwalijk. Ik geloof dat gij beter voor Jufvrouw van gezelschap zoudt geschikt zijn, dan om den post waarteneemen welken gij bekleedt. - Ik ken u, van zoo veele jaaren herwaards, madelon! wij kunnen voor elkander niet mank gaan. - - Maar zeg mij eens, in vertrouwen, hadt gij geene andere uitzichten, toen gij u ver-

[p. 241]

huurdet? - Gij dacht zeker niet dat uw Heer en Meester altijd met het Podagra zou te worstelen hebben? - Die pijnen! die pijnen maaken den lijder grommig en kwalijk te vreden - zoo dat de Huishoudster dan bezwaarlijk een vriendelijk gezicht krijgt. - Neen - dan heb ik het, in allen deelen, beter getroffen. - Mijn Heer is zelden of nooit ziek - hij is soms wel wat wonderlijk van humeur - dan, wij alle hebben onze gebreken - de volmaaktheid is hier niet te vinden. - Ik ken zijn luimen op een prik - hij hoort tot die lieden, welke volstrekt niet willen tegengesproken worden; en als ik wat toegeevendheid gebruiken wil, wel heden nog toe! dan heb ik het hier zoo goed of ik wezenlijk zijne vrouw ware, en hij betoont mij alle attentie. - Och! men moet de luiden kennen, om er meê omtegaan - wel heden! als jeannette pijn in 't hoofd heeft, is mijn Heer onpaslijk - hoor, meisjen! een Huishoudster moet de slag hebben om met haar Heer omtespringen - altijd trachten zijn wenschen voor te komen - en, wanneer men dat kunstjen verstaat, dan is 't de beste levensstand die men kan uitdenken - ook is 't de tijd dat wij voor den ouden dag kunnen oogsten - onze huur leggen wij op - de prezentjens bespaaren wij; en, als wij het wel maaken, krijgen wij immers een Legaatjen als de oude afmarcheert; waarna wij, als fatsoenlijke Jufvrouwen, leeven kunnen en ons laaten bedienen. -

Zie daar, mijne beste madelon! hoe gij 't moet aanleggen - hij zal toch wel eens herstellen

[p. 242]

pas hem maar braaf op - houd hem toch warm - er is niets beter dan beste vries, in meekrap geverwd. - Zoo de oude weêr bijkomt is 't veel beter u naar hem te schikken, dan uwe ooren te leenen aan dien halfwassen braassem. - Heeft hij nog wel iets meer dan een vlasbaard? - want hoe meer ik uwe liefde overdenk, hoe meer ik begrijp dat het gekheid is, indien zijne liefde hem ernst is; - niet omdat gij er zoo onaartig uitziet; maar begrijp toch dat gij dienstbaar zijt, en dat hij evenwel de genadige Heer Graaf is - hoe zal dat samen komen? - Ik wed dat hij zijne liefde nog niet eens bedaard overwoogen heeft - hij is gecharmeerd geworden op uwe vivasiteit - op uwe houding - op den toon, waarop gij alles weet uittedrukken - en dit behaagen ziet de arme duivel voor liefde aan. - Nu, ik beklaag hem, dat hij in uwe handen gevallen is; - maar aan den anderen kant is 't goed dat hij naar zijn Guarnizoen moet - daar zal hij wel andere Dametjens - meer bevallige Schoonheden ontmoeten dan gij, die u den voet wel zullen ligten. - Uw vrolijke geest zal u wel behoeden, dat die dwaaze liefde geen nadeel aan uwe gezondheid toebrengt; - en als de Podagrist intusschen herstelt, en in krachten toeneemt, zal de verliefde jonge Graaf wel spoedig vergeeten worden. -

Apropos, ik zou u wel vergeeten te melden, dat ik voor een St. Nicolaas prezentjen van den Ouden gekreegen heb, een superbe goud repetitie Horlogie, geäntourneerd met fijne paerlen - is dat niet lief? - Nu - pas uw Heer maar braaf

[p. 243]

op - hij kan ook wel eens een goede bui krijgen - vooral, wanneer gij zoo veel genoegen geeft, als

Uwe welmeenende Vriendin,

jeannette.