Zeedelycke en natuurlycke gezangen

[p. 245]

Godt sal zijn alles in allen,
1 Corinthen Cap: 15. vers 28.

Zang: De kroon is niet soo waart en soet.

Hoe heerelijck sal zijn de stant

Van 't eeuwigh volmaackt vaderlant,

Als Godt sal al de vreughde zijn,

Van ieder glans-rijck Zeraphijn?

Als deese weerelt is vergaan,

Met all' de sterren, zon, en maan,
Sal in sijn Rijck sijn heerschappy
De zaal'gen eeuwigh blijven by.

Sijn glans-rijck goddelijck aanschijn,

Sijn Zoon sal onderworpen zijn,
Als Godt, na 't Oordeel, weesen sal
In alles, alleen, in 't heel-al.

De vroomen maacken sal verheught,

Een onbegrijpelijcke vreught,
Als sijne geest in alles daalt,
't Geen voor sijn glinstrent aanschijn praalt.

Beneevens hem geen heerschappy

Sal maacken all' de zaal'gen bly;
By hem alleen sal zijn de maght,
Als d'aarde is tot niet gebraght.

Hem elck sal onderworpen zijn.

De maght van ieder Cherubijn,
En sijn Zoon, hem ten dienst sal staan,
Als deese weerelt is vergaan.

[p. 246]

7

Al 't zaalige volmaackt getal,

 

Gewilligh hem ten dienst staan sal;

 

Dit weesen sal hun grootste vreught,

 

By allen hun volmaackte deught.

 

 

8

Wie is 't, die hunnen stant beseft?

 

De geest, die sigh na Godt opheft,

 

Begrijpt niet hun volmaackte stant,

 

In dit verganck'lijck vaderlant.

 

 

9

De gloori, en de heerschappy,

 

Onsterflijckheyt, en melody,

 

Die sullen voor hem zijn volmaackt,

 

En voor 't geen dat sijn troon genaackt.

 

 

10

De heerlijckheyt sijns Majesteyt,

 

Sal glinst'ren in sijn heerlijckheyt,

 

Oneyndigh schoonder als de zon

 

Op deese weerelt glinst'ren kon.

 

 

11

Sijn heerschappy de zaal'gen sal

 

Vry maacken van het ongeval,

 

Dat hun hier onvolmaacktheyt gaf;

 

En 't geen voor hun hier scheen een straf.

 

 

12

Hy sal hun eeuwigh geeven vreught.

 

By hun nooit koomen sal ondeught.

 

Al 't geen hier onvolmaackt kan zijn,

 

Nooit koomen sal voor sijn aanschijn.

 

 

13

Veel sorgh en noot de vroomen quelt;

 

Veel kommer by hun wort gestelt;

 

Sy sullen koomen nooit by Godt,

 

Of die be-erven 't zaaligh lot.

 

 

14

Het weenen, sughten, en het kruys,

 

Nooit koomen in hun eeuwigh huys;

 

Veraghtingh, armoe, sieckten, pijn,

 

Nooit sullen in den heemel zijn.

[p. 247]

15

Veel saacken geeven ons verdriet;

 

By Godt de Heer dit nooit geschiet.

 

Volmaackte melody, en vreught,

 

Elck maacken in sijn glans verheught.

 

 

16

Wie wil niet onderworpen zijn,

 

Gewilligh, sijn volmaackt aanschijn,

 

Met sulcken goe volmaackten stant,

 

In 't eeuwigh heemelsch vaderlant.

 

 

17

Die d'aarde hier verkiest voor hem,

 

Voor die heeft dit op 't hert geen klem;

 

De weerelt hy voor Godt verkiest;

 

Waar door hy 't eeuwigh heyl verliest.

 

 

18

Rampzaaligh sijn verkiesingh is;

 

't Hem geeven sal verdoemenis,

 

En d'ingangh tot sijn helsch genot,

 

Als vroomen sien hun zaaligh lot.

 

 

19

Ick hoop, dat ons sijn heerschappy

 

Sal stellen aan der zaal'gen rey,

 

Als deese weerelt is vergaan,

 

Met all' de sterren, zon, en maan.