Zeedelycke en natuurlycke gezangen

[p. 209]

Hoope.

Zang: Wat is d' onvernoeghde Mensch.

Hoope die moet by ons zijn:

Want geen pijn,

Of kruys, kunnen 't haar beletten,

Dat sy Gods gebodt betraght,

En verwaght,

Dat hy ons by hem sal setten.

Ja, of sy oock sonden heeft,

't Haar niet geeft,

Dat sy niet seer vast sou dencken,

Dat Godt ons sijn blijde vreught,

Om de deught,

Uyt genaade eens sal schencken.

Hoe of 't haar hier teegen gaat,

Sy verlaat

Nooit een vroom godtzaaligh leeven.

Sy maackt oock een vaste staat,

Dat Godt 't quaat

Ons sal door sijn gunst vergeeven.

In het 's weerelts ongeval,

Sy oock sal

Altijt 't slimste niet verwaghten.

Gy oock dit gelooven meught,

Dat de deught,

Met haar sal na 't beste traghten.

Als sy niet wil vreesen Godt,

Sy wel spot

[p. 210]

 

Met u swaare teegenheeden:

 

Dat sy dit wel aan u gunt,

 

Gy wel kunt

 

Hooren, van haar dwaase reeden.

 

 

6

Over u sy dit verwaght,

 

Als sy traght,

 

Na een boos afgunstigh leeven!

 

Maar goe hoope 't geeft verdriet,

 

Als sy siet,

 

Dat Godt u het kruys wil geeven!

 

 

7

Als sy 't quaade hier aanschouwt,

 

Sy vertrouwt,

 

Dat het niet by haar sal koomen:

 

En dat Godt dit ongeval,

 

Niet en sal

 

Stuuren by de waare vroomen.

 

 

8

Wanneer sy wanhoope siet,

 

Sy verschiet

 

Van haar schrickelijcke weesen:

 

En hoe schreyent dat sy staat,

 

Sy haar raat,

 

Dat sy vroom haar Godt sou vreesen.

 

 

9

Als wanhoope dit niet doet,

 

Sy dan moet,

 

Om dit doen, haar radt verlaaten.

 

Sy is haare vyandin;

 

Want geen sin

 

Heeft sy in wanhoopens praaten.

 

 

10

Sy om deese saacke schreyt,

 

Als sy seyt,

 

Wie kan namaals zaaligh weesen?

 

Om dat sijn opreght gemoet,

[p. 211]

 

Door al 't goet,

 

Sijn Godt niet genoegh kan vreesen.

 

 

11

En sy weenent dit oock hoort,

 

Als door moort,

 

Of door andre swaare sonden,

 

Wanhoop 't volck maackt desperaat;

 

Want goe baat

 

Weet sy niet voor hun ziels-wonden.

 

 

12

Sy oock treurent by ons siet,

 

Dat haar niet

 

Kan bekeeren quaa wanhoopen

 

Als sy dan van ons niet sweeft,

 

O! dit geeft,

 

Dat sy in een strop sal loopen.

 

 

13

Al hebt gy veel quaat gedaan,

 

Laat haar gaan.

 

Laat goe hoope altijt dencken,

 

Al wie sigh bekeert, tot Godt,

 

Hy hun 't lot,

 

't Geen is heemels, eens sal schencken.

 

 

14

Maar soo gy dit niet en doet,

 

Wanhoop moet

 

U dan stooten in de helle:

 

En als gy daar in sult zijn,

 

Sal de pijn

 

By haar, u daar eeuwigh quellen.

 

 

15

Wilt dan met goe hoope gaan,

 

Tot gy aan

 

't Heemels Vaderlandt sult koomen,

 

Als gy sterft, sy u verlaat!

 

Maar dan gaat

 

Sy weer woonen by de vroomen.