Zeedelycke en natuurlycke gezangen

Nieuw-getroude of Bruyloft.

Zang: Elk heeft sijn besonder drijven.

Laat Neptuun de zee maar bouwen,

In het mooy en stormigh weer,

't Bruytje hier van heeft afkeer:

Sy wou met haar Bruygom trouwen:

Sy wil liever slaapen by,

Als op zee te zijn in ly.

Laat de sneeuw, en haagel woeden,

En by soomer een orkaan,

Sy gerust na bet sal gaan.

Haar de Bruygom sal behoeden,

Dat sy daar van krijght geen leet,

Als sy op 't dons met hem treet.

Laat oock woeden felle kouden,

Als hy woet, is 't binnen soer:

[p. 114]

 

Bruydegom, en 't Bruytje moet

 

Hun nu by de Min - trouw houden:

 

Als hy 't Bruytje trou bemint,

 

Hy daar 's naghts geen leet door vint.

 

 

4

Al is vreughdigh 't buyte-leeven,

 

Als 't een mooje soomer is;

 

Nogh veel meer verheugenis,

 

Hun de Eghte Trou sal geeven,

 

Als hun streelt de Huwlijckx Min,

 

Als hun Trou neemt haar begin.

 

 

5

Soo u Godt geeft vroome Kindren,

 

Waarde Bruydegom en Bruyt,

 

Blust niet hunne vroomheyt uyt.

 

Sullen sy u rust vermindren,

 

Als hun Godt aan u niet geeft,

 

Soo langh gy op aarde leeft?

 

 

6

Laat de Liefde by u blijven.

 

Soo als Godt dit voeght, is 't wel!

 

Maar brenght in u huys geen hel,

 

Door u quaade snoo bedrijven!

 

Maar met Liefde, en de Deught,

 

Gaat na d'eeuwigh Leevens-vreught.

 

 

7

Eghte Paar, ick wil u wensen,

 

Al de zeegens die Godt geeft,

 

Aan die hier godtvrughtigh leeft;

 

En dat u geen boose mensen,

 

Brengen ongeval, of 't kruys,

 

In u weerwil, in u huys.

 

 

8

Wilt hier t'saamen deughdigh leeven.

 

En in 't kruys hier lijdtsaam weeft;

 

En hier dogh u Schepper vreest.

 

Hy u dan sijn vreught sal geeven!

 

Maar soo gy hier godtloos zijt,

 

Light een naare eeuwigheyt.