Zeedelycke en natuurlycke gezangen

Avondt.

Zang: Balet Hester.

Onse dagh is weer voorby.

d'Avondt is gekoomen.

Hebben wy gesondight, wy

Weer moeten werden vroomen.

Veele daagen geeft ons Godt,

Om hier vroom te leeven.

Als gy leeft na sijn Gebodt,

Sijn vreught sal hy u geeven.

Als den dagh verdweenen is,

En de maan sal schijnen,

Moet al uwe droefenis

In haare glans verdwijnen;

Gaat dan onder 't groen geboomt;

Siet de stroomtjes blincken;

Als de schaaduw voor u koomt,

Kan 't speel-tuygh seer lief klincken.

Hoe schoon glinstert sy op 't lant,

En door groene boomen;

Als versilvert schijnt hun stant;

En die oock van de stroomen;

U daar eens vermaacken gaat,

Onder 't groene lommer;

Siet hoe lief het vee daar staat,

Of stil rust sonder kommer.

[p. 105]

4

Als gy 's avonts sit in stilt',

 

d'Echo sal antwoorden,

 

Als gy luyde spreecken wilt,

 

In 't Oost, Zuydt, West, of Noorden.

 

Veele sterren gy oock siet,

 

In den hoogen heemel;

 

Booven u en in 't verschiet

 

Is glinst'rent hun geweemel.

 

 

5

Op de zee wilt vroolijck zijn;

 

Speelt daar op schalmeyen,

 

In een volle Maane-schijn;

 

Het sal u lief verblyen;

 

In het mooje avondt-weer,

 

Gaan lief sijne baaren;

 

Gy siet schaaduwaghtigh veer,

 

De scheepen op hem vaaren.

 

 

6

Als het stormt, en doncker is,

 

Op hem, en in wouden,

 

Sult gy in de duysternis

 

Geen vreught by u behouden;

 

Agh! hoe naar is 't dan op zee,

 

Als 't schip moet wegh sincken;

 

En 't volck met veel herten-wee

 

By avondt moet verdrincken.

 

 

7

Naar brult dan op 't lant de wint;

 

Dogh 't meest in de wouden;

 

Elck afgrijslijckheyt dan vint;

 

Dogh voor al by de kouden.

 

Als gy in de duysternis

 

Niet iets kunt aanschouwen,

 

Dit voor u een grouwel is;

 

Wie sou hier niet van grouwen?

 

 

8

d'Avondt men doorbrengen moet,

 

Met geen quaade dingen;

[p. 106]

 

Gy in haar moet pleegen 't goet;

 

En oock seer vroolijck singen;

 

Waght u dan voor aghterklap,

 

En voor quaade saacken;

 

Laat geen ydel sot gesnap

 

Oock uwen geest vermaacken.

 

 

9

Wilt niet veel uythuysigh zijn.

 

Gaat na geene plaatsen,

 

Daar men leeven kan onreyn;

 

Wilt gy wel doen, soo haat se;

 

Blijft veel by u huysgesin;

 

En bemint u vrouwe;

 

Dan sal haare kuysche Min

 

U vriendelijck aanschouwen.

 

 

10

U voor quaat geselschap waght;

 

Maar noot uwe vrinden,

 

Die gy daar voor waardigh aght,

 

En die gy vroom beminde;

 

Eer gy hun set spijse voor,

 

Wilt hun welkom heeten;

 

Leyt hun op het heemels spoor,

 

Als gy sult vroolijck eeten.

 

 

11

d'Avondt leyt u na de rust,

 

Om dat gy door slaapen,

 

Weer sout krijgen nieuwe lust,

 

Om 's morgens vreught te raapen;

 

Maar eer gy u leght ter neer,

 

Niet vergeet te smeecken,

 

Dat u d'alderhooghste Heer

 

Vergeeft al u gebreecken.

 

 

12

Bit hem, dat sijn trouwe waght

 

U geest magh bewaaren,

 

Soo langh gy rust in de naght;

 

En dat sijn heyerschaaren,

 

U omleegeren rontom;

[p. 107]

 

Op dat gy meught koomen,

 

By het zaaligh Engeldom,

 

En namaals by de vroomen.

 

 

13

Dan sal voor u deese naght,

 

Geen verschrickingh weesen;

 

Maar gy sult dan rusten saght,

 

En voor geen boosheyt vreesen.

 

Al de geen die Godt behoet,

 

Die sal hy bewaaren;

 

Op dat hun geen quaat ontmoet,

 

't Geen hunne val sou baaren.

 

 

14

In de donckre duysternis,

 

Sien Gods klaare oogen,

 

't Geen by ieder mens hier is,

 

En hoe hy wert bewoogen,

 

Tot de sonde, of de deught;

 

Leyt dan een vroom leeven;

 

Op dat hy hier na sijn vreught

 

U door sijn gunst kan geeven.

 

 

15

Als de morgen u ontwaackt,

 

En geeft frisse kraghten,

 

Tot u Schepper weer genaackt,

 

Wilt danckbaarheyt betraghten,

 

Aan hem, voor 't geschoncken goet,

 

Dat hy u wou geeven;

 

Hy heeft u voor 't quaat behoet;

 

Daar voor gy vroom moet leeven.