|
| |
Pellegrim.
Zang: Wat ciert gy Christen vrouwen.
1[regelnummer]
Een Pellegrimme wooningh,
Hy over al sigh selfs bewaart.
Al swervent gaat hy naa de hooghste Godt,
Als hy leeft naa sijn gebodt.
2[regelnummer]
Hy gaat soo pelgrimmeeren,
Op aart heeft hy geen vaste stant:
Hy soo heen gaat, met vreughde, en sijn kruys,
Naa sijn eeuwigh volmaackt huys.
3[regelnummer]
Hy in die stant gaat doolen,
En hy soo treet op 't heemels spoor.
Hy gaan sal naa die heerelijcke stadt,
Soo hy vroom treet op sijn padt.
In haagel, sneeu, en wint.
Hy geene eygen wooningh vint.
Hy eensaam door de gantse weerelt gaat,
Tot hy by den heemel staat.
| |
| |
5[regelnummer]
Hy gaat door natte vlagen,
By Stormen, en mooy weer,
Tot hy komt by de hooghste Heer.
Waar hy gaat slaapt hy selden onder 't Dack.
Agh, hy lijt veel ongemack.
6[regelnummer]
Door koude hy moet lyden,
Tot hy komt aan de woningh Gods.
Hy sijn benyders in 't groen niet light vint:
Oock geen Vyant, of geen Vrint.
7[regelnummer]
Hy met hem draaght sijn spysen!
Soet Waater is sijn dranck:
Hier voor seght hy sijn Schepper danck.
En is hy vroom, soo is hy vergenoeght,
met het geen hem Godt toevoeght.
8[regelnummer]
De Christen Pell'grims leeven,
Sy treeden op het heemels spoor,
Met droef heyt, kruys, vervolgingh, ende deught,
Toe sy koomen by Gods vreught.
9[regelnummer]
Een Pell'grims herreberge,
Hy in sijn woeste wildernis,
Soo langh lijt t'huys, tot dat hem treckt sijn Godt,
By sijn eeuwigh zaligh lot.
10[regelnummer]
Daar in lijt hy veel nooden,
Tot dat hy uyt hem treeden sal.
Door honger, en door dorst, hy daar veel lijt,
Tot hy vint Gods heerlijckheyt.
11[regelnummer]
Als hy daar uyt sal treeden,
Als hy hier maar heeft vroom geleeft:
| |
| |
Soo langh als 't Godt belieft hy daar in woont:
En hy dan sijn deught trou loont.
12[regelnummer]
By 't kruys leeft hy geduldigh,
Soo langh als 't Godt behaaght,
Hy 't hier oock seer gewilligh draaght.
Hy sterven wil, wanneer het Godt begeert,
Dat sijn geest na hem toe keert.
13[regelnummer]
Als hy treet op sijn weegen,
En om sijn woort, en zaaligh lot:
Hy oock aldaar sijn wercken praalend siet,
Als hy zonne-schijn geniet.
14[regelnummer]
Hy dencken kan om 't leeven,
't Geen volmaackt weesen sal,
Als hy gaat in 't wout, 't velt, of dal:
Dit sijne geest light oversoet vertrooft,
Wanneer hy daar traanen loost.
Hoopt hy te zijn Gods gunstgenoot.
Als sy sijn geest na Godt de Heer ophaalt,
Sijn vlees in de aarde daalt.
16[regelnummer]
Sijn geest sal dan soet rusten,
Sijn doot haar dan te ruste leyt,
Tot Godt haar sal doen voeren by sijn vreught:
Door genaade, en door deught.
17[regelnummer]
Als hem de doot doet sterven,
Hy siet nooit 't eeuwigh vaderlant.
Agh arme bloet! verdwaalde swervenaar,
Valt u dan de doot niet swaar?
|
|
Auteursrechtvrij