Zeedelycke en natuurlycke gezangen

[p. 37]

Duynen of bergen.

Zang: Der Philistijnen stam quam.

De Duynen geeven veel vreught,

Aan onse jonge jeught.

Gy siet op hun ons Spaaren,

En in de velden 't Vee,

Gy in de Zee, naa eenen Ree,

De Scheepen snel siet vaaren,

Eer dat gy gaat naa stee.

De groene Dreeven gy siet,

Als gy daar vreught geniet.

Gy siet op hun veel Steeden.

Gy Dorpen daar aanschout.

Het groene Wout, of onsen Hout,

Geeft u veel vrolijckheeden,

Als 't weer daar niet is kout.

Gy siet op hun het groen Kruyt,

Als 't Naghtegaaltje fluyt:

En oock seer veel Konijnen:

Die lustigh teelen voort.

Het soet accoort, gy daar op hoort,

Van die daar vroolijck zijnen,

Als reegen hun niet stoort.

Den Sperwer over hun vlieght:

Hy 't Knijntje wel bedrieght,

Als hy het wil verslinden:

Op hun den Uyl mee sweeft,

Die als het leeft een dood-neep geeft,

Sijn voedsel hy kan vinden,

Wanneer hy honger heeft.

Veel Bleecken gy van hun siet:

Sy leggen in 't verschiet.

[p. 38]

 

Gy siet van hup Rivieren:

 

Het Y, en oock de Meer.

 

In 't mooye weer, gy daar siet veer.

 

Gy daar geen wilde dieren,

 

Op hoeft te gaan te keer.

 

 

6

Voor 't stuyven van het gul sant,

 

Word Helm daar op geplant:

 

Gy siet het sant daar stuyven,

 

Wanneer de wind sterck waait.

 

Geen Boer daar zaait, hy daar niet maait.

 

Kan 't Fretje daar op kluyven,

 

't Geen hy den hals omdraait?

 

 

7

Daar groeyt voor Medicijn-kruyt:

 

't Geen in een dal uytspruyt.

 

Op hun Duynmaajers vangen,

 

Het lamme wilt Konijn.

 

Soo klaar als wijn, daar beeckjes zijn.

 

Laat hooren u Gesangen

 

Op hun in Zonne-schijn.

 

 

8

De Zee siet gy op 't strand slaan.

 

Gy hoort sijn Baaren gaan.

 

Gy daar siet Voogels sweeven,

 

Die uyt hem haalen Vis.

 

De Wildernis, oock voor u is:

 

't Geen daar in komt te leeven,

 

En gaat de doot niet mis.

 

 

9

Veel Huysen gy op 't Land siet,

 

Waar om veel waater vliet.

 

Gy op hun siet Gesighten,

 

Die leggen seer plaisant,

 

En schoon van stant; gy oock sien kant

 

Ruwinen: die Gestighten

 

Vervallen staan, op 't Lant.

[p. 39]

10

Gy siet de Zon daar opgaan,

 

En oock de volle Maan:

 

Sy uyt de Kim opklimmen:

 

Daar 't Vee is om verblijt:

 

Verwaght die tijt, dat ieder glijt,

 

Weer onder 's weerelts Kimmen,

 

Terwijl dat gy daar zijt.

 

 

11

Een Herder daar sijn Nimph kust,

 

Als sy by 't Vee stil rust:

 

Sy daar hun Schaapen hoeden,

 

By eene waater-beeck,

 

Of groene streeck, of mooje kreeck:

 

Geen Tijgers op hun woeden,

 

Of dat naa hun geleeck

 

 

12

Op hun heeft 't volck gedient Godt.

 

Van hun is Christus tot

 

Sijn Vaader opgevaaren.

 

De Joodtse Offerhand,

 

Hield op hun sant voorheen hun stant:

 

't Geen, als wy Christ'nen waaren,

 

By ons geen plaatse vant.

 

 

13

Ja Vaader Abraham heeft

 

Eertijds op hun geleeft:

 

Oock naa hem veel geslaghten,

 

Van 't vroome Israël.

 

Ick Gods bevel, of wonders, sel

 

Op hun nooit meer verwaghten:

 

Leeft naa u wet dan wel.

 

 

14

Ach! moghten wy van hun gaan,

 

Veer, booven Zon en Maan,

 

Tot in Gods hooghsten Heemel:

 

Leeft maar naa sijn Gebodt,

 

Gy sien sult Godt; maar soo gy tot

 

Het quaat brenght u geweemel,

 

Dan light u hels genot.