Zeedelycke en natuurlycke gezangen

Lente.

Zang: Staat op mijn Bruyt, mijn schoone Vrouwe.

Als Lente is by ons gekoomen;

De barre Winter is voorby;

Dan staan oock groen de vrughtb're boomen,

Als by haar komt de mooye Mey.

De Bloemetjes uyt d'aardt oprijsen;

Hun kleuren veelderleye zijn;

Sy door ons hunnen Schepper prijsen;

Sy praalen schoon, in zonne-schijn.

Den Landtman wil dan vroolijck zaayen;

Hy daar na op Gods zeegen hoopt;

Waar door hy meent veel vrught te maayen;

Die hy met blijdtschap dan verkoopt.

Sy doet veel vrughtb're boomen bloeyen;

Dan loopen, springend in het gras,

De Schaapen, Paarden, Ossen, Koeyen;

By hun een Herder queelend was.

[p. 5]

5

De Geytjes onder hun lief springen.

 

De Vrught in 't mooy Weer groeyen moet.

 

De Naghtegaal sal vroolijck singen;

 

Hy 't in de soomer selden doet.

 

 

6

Het Pluym-gedierte maackt hun nesten;

 

Sy wercken hun seer konstigh uyt;

 

Sy hun in 't warme zuyden vesten,

 

In boomen, velden, of het kruyt.

 

 

7

Hun teere jonghskens sy uytbroeden.

 

By Lente komt den Oyevaar?

 

Die neevens hun sijn Kroost wil voeden;

 

Hy blijft by ons een hallef jaar.

 

 

8

De Leeuwerckjes seer lieflijck singen,

 

Terwijl sy sweeven in de Loght;

 

De Dieren onder hun bly springen;

 

Het welck aan ons de blijdtschap broght.

 

 

9

De Hoonigh-bytjes gaan dan swermen;

 

Sy haalen hoonigh uyt de bloem.

 

Een Jonghman sal sijn Lief om ermen,

 

En spreecken van de Min, met roem.

 

 

10

De jonge Jeught wil vroolijck treeden,

 

In 't aangenaam verquick'lijck groen;

 

Agh! waaren daar in vroom hun reeden,

 

Sy souden dan Gods wille doen.

 

 

11

Een Hengelaar die sit en hengelt;

 

Hy hoopt te vangen wat veel Vis;

 

Maar als de klock sijn aftoght bengelt,

 

Dan light niet veel gevangen is.

 

 

12

De Koeckoeck over 't groen wil sweeven,

 

Hy altijt singht sijn oude sangh.

 

Den Reyger die sal light dan geeven,

 

Aan Vorschen hunnen ondergangh.

[p. 6]

13

De Lente brenght veel hooy in schuuren,

 

Eer dat de Soomer ons komt by;

 

Haar cierlijckheyt kan lange duuren,

 

Om dat by haar lief praalt de Mey.

 

 

14

Eer July by ons is gekoomen,

 

Sy van ons vaardigh sweeven gaat;

 

't Geen dat sy meede heeft genoomen,

 

De Soomer by ons koomen laat.

 

 

15

Gaat eens met uwe vrienden wand'len,

 

Van 's morgens, tot het doncker is;

 

En wilt met hun dan iets verhand len,

 

't Geen u geeft Gods verheugenis.

 

 

16

Spreeckt met hun van sijn schoone wercken,

 

Terwijl gy in de groente rust;

 

Wilt op hun konst met wijsheyt mercken;

 

Maar jaaght niet na u sondens-lust.

 

 

17

Gy meugt in 't groen wel vroolijck weesen;

 

De sondaars zijn niet vroom verheught;

 

Sy zijn soo, die hier Godt trouw vreesen,

 

En in het wand'len gaan met deught.

 

 

18

Hoe schoon dat Lente oock kan praalen,

 

Geen rust sy aan godtloosen geeft;

 

Sy van de weegen Gods afdwaalen;

 

Waar door de wroegingh in hun leeft.

 

 

19

Wilt gy by haar dan vroolijck leeven,

 

In 't ziel-verquick'lijck cierlijck groen,

 

Gy danckbaarheyt aan Godt moet geeven,

 

Voor 't geen dat sy by ons wil doen.