Gedichten

Aan juffrouw D.v.D. op een zoentjeaant.

Ik ben beschroomd met u te sommen -
't is om in kwaad gerucht te kommen.
Van d' eerste zoen die ik u gaf,
hield gij u bijster kwalijk af
en riep: ‘Dat is een duivels kussen!’

Toch klapte 't niet als klakkebussen,

't was heus, 't was eerbaar, 't was beleefd,
gelijk men aan de maagden geeft;
daarom en kon ik niet bedenken
hoe zulk gekus een vrouw kon krenken.
't En had u niet in 't lijf gegaan,
nochtans had ik u zeer gedaan,
maar als ik nader ondervraagde
waarom g' u zo van mij beklaagde,
had ik uw neus te deun genaakt:
daar waart gij op uw zeer geraakt.

Maar, juffrouw D., hoe kon ik dromen

hoe na dat ik uw neus mocht komen,
wat heimelijk gebrek, of wat
voor kwaad dat daar verborgen zat?
Dies, of het weer te pas mocht kommen
dat ik met u zou mogen sommen,
zo zegt mij wat of waar 't u schort,
eer dat gij weer mijn eer verkort.
Zo zal ik mij in 't kussen wachten
voor zo schoffierelijke klachten

[p. 69]

 

alsof het van de duivel waar,

 

daar 't maar was van een weduwnaar.