Gedichten

[p. 37]

Mengeldichten

[p. 39]

Drinkliedaant.

Stemme: ‘Si c'est pour mon pucellage’

Heer, hoe doet ons Bacchus razen

als hij steigert naar de top

van ons zwakke hersenkop!

Heer, wat doen de stomme glazen

als er twee of drie dozijn

in het lijf gegoten zijn!

Als de wijn begint te stijgen

naar het hoge zinnenslot,

dan zo wordt een wijs man zot,

dan zo moet de reden zwijgen.

Straks het brein op stelten gaat

als er Bacchus' lucht in slaat.

D' een rondeelt en snurkt van rijmen,

d' ander zit en luistert toe,

geen van beiden wordt het moe.

D' een moet vrijen, d' ander lijmen:

als de wijn is in de neus,

wordt het volkje amoureus.

Dan zo wil men likken, zoenen,

al was 't maar een spinnerok

of een houten bezemstok;

dan zo viert men hoed noch schoenen,

't plompste volkje wordt beleefd

als het wel gepepen heeft.

Vrijsters met uw mooie kleren,

loopt vrij weg en binnen gaat,

komt er iemand in uw straat

[p. 40]

 

met een nat zeil aan laveren:

 

zulke schipper, zo een man

30

houdt het op de vrijster an.

 

 

 

Die wil dan terstond aan 't nollen

 

en straks naar uw konen vat,

 

zonder dat hij uw rabat

 

of uw lobbe vreest te sollen.

35

Of gij grauw of donker ziet,

 

dronken lui en achten 't niet.

 

 

 

't Schijnt het een gemeen gebrek is,

 

als de zinnen van de wijn

 

altemaal betoverd zijn,

40

dat een mens dan veeltijds gek is:

 

zelden beurt het dat een man

 

wijs kan blijven bij de kan.