Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 355]

Den Cxxvj. Psalm.

DOe God sijn volck uyt stock en band
Bracht weder in haer vaederland
En haer verlost had uyt die pijn,
So scheen het ons een droom te zijn;
De mond die loegh, en tongh en keelen
Die setten sich tot zangh en queelen:
De heyden sprack, hoe groot is’t goed
Dat God aen dese luyden doet!

2 Oock was het groot dat doe geschach;
Des hebben wy met bly gelach,
Met sangh en spel, met keel en fluyt
De vrolijckheyd des geests geuyt.
Maer, Heer, om dese vreughd te meeren,
So doe oock ’t ovrigh t’huyswaert keeren,

[p. 356]

 

Als waeterstroomen in het land

 

Al waer de Son ten zuyden brandt.

 

 

 

3 So sal met singen zijn gemaeyt

 

Het geen met traenen is gezaeyt,

 

Met druck in d’aerd, met vreugd daer van.

 

Het gae ons als den ackerman

 

Die, twijflend aen de deughd der landen,

 

Het zaed wirp met bekrompen handen,

 

Maer haelt sijn oegst met zangh van ’t veld

 

Om dat hy schoof by schooven telt.