Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 252]
| |
 ’t Zy dat de dagh ontluyckt,
’t Zy dat hy onderduyckt
En berght sijn goude straelen.
2 ’t Is fraey, de soete snaeren
En ’tliefelijck geluyt
Van luyt en harp en fluyt
Met Psalmen-sangh te paeren.
’t Aenmercken uwer daeden
Maeckt, Heer, mijn hert verheught,
En kan met volle vreughd
Mijn graege siel versaeden.
3 Hoe groot zijt gy te achten!
Hoe diep is en hoe steyl
En buyten menschen-peyl
De grond van u gedachten!
De dwaese kan niet vinden
’t Geheym van uwen raed,
De wereld-wijse staet
Verbijstert, als de blinden,
4 Als hy de goddeloosen,
Die schenen fris te staen
In bloemen en in blaen
Als lelyen en roosen,
Voor eeuwigh siet verderven,
Maer dat uw macht en eer
Raeckt nimmermer ter neer,
| |
[pagina 253]
| |
En weet van val noch sterven.
| |
Pause.5 Want die daer boosheyd plegen
Sult gy ter neder slaen,
En die het slim-padt gaen
Verstroyen op haer wegen,
Maer ick sal ’t hooft verheffen
Gelijck den Eenhoorn doet
Als hy met grammen moet
Sijn vyand meynt te treffen.
6 Gy overstort mijn schedel
Met oly vet en glad,
En maeckt mijn leden rad
Met balsem versch en edel;
Mijn oogen en mijn ooren
Die sullen aen de geen
Die my, als spien, betreen
Haer lusten sien en hooren.
7 ’t Sal wel gaen voor den vroomen,
Die sullen haeren kop
Ten Hemel steken op
Als schoone Ceder-boomen
Die op des Libans bergen
Als in Gods huys gegroeyt,
Daer ’t eeuwigh groent en bloeyt,
De hooge wolcken tergen.
8 Iae in haer leste daegen,
Als witten ouderdom
Maeckt andre dor en krom,
| |
[pagina 254]
| |
Noch schoone vruchten draegen,
Om yder te verkonden
Dat gy, Heer, zijt mijn rots
En dat in’t oordeel Gods
Geen onrecht is gevonden.
|
|
