Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 219]

Den Lxxx. Psalm.

O Groote God, o Iacobs Herder,
Haest u tot ons en wijckt niet verder,
Neyght u gehoor tot ons gebedt
Gy die op Iosephs nae-zaed let,
Die tusschen Cherubijnen woont
Daer onder gy u sichtbaer toont.

2 Doe over ons uw goetheyt straelen,
Laet uwe gunst van boven daelen,
Dat uw genaedigh ooge schijn
Op Ephraim en Benjamijn,
Dat voor Manas uw sorge waeck,
En elck weer uyt de boeyen raeck.

3 Wilt ons verlossen en herstellen
Van die ons met haer banden knellen;
Dat Israel te huys waert keer’:
Toont u genaedigh aenschijn, Heer,
So raeckt u volck weer los en vry
Van’t jock der harde slaeverny’.

[p. 220]

 

4 O God der machtig’ oorlogs-benden

 

Hoe lang sult gy dijn aensicht wenden?

 

Hoe lang sal tegen ons gebet

 

Het mes dijns gramschaps sijn gewet?

 

Ons brood, ons spijs, ons dranck, wat ist?

 

’t Sijn niet als traenen die men dist.

 

 

 

5 Hoe langh, o Heer, hoe langh sal duyren

 

De twist met dese naegebuyren?

 

De hoon, de schimp, de smaed, de spot?

 

Herbrenght ons weder, stercke God,

 

Dat ons uw gunstigh oogh beschijn,

 

So sullen wy geholpen sijn.

Pause.

6 Gy had de heydenen verdreven
Om dijnen wijngaert plaets te geven
Die gy braght uyt Egypten-land,
En hebt hem in het best geplant
Daer hy sijn wortels heeft verbreyt
En sijne rancken uytgespreyt,

7 So dat sijn schaduw ’t veld bedeckte
En hy sijn weelig’ armen reckte
Gelijck het groote Ceder-hout
Dat sijne tacken breed ontvout,
En wijd en sijd sijn looten schoot
Tot daer de Zee den oever stoot.

8 Waerom hebt gy sijn tuyn gebroocken
Dat hem een yder komt bestoocken,
En aen den wegh sijn druyven pluckt,

[p. 221]

 

Dat hem het zwijn om verre ruckt,

 

Dat sijne vruchten sijn gestelt

 

Ten roof der dieren van het veldt?

 

 

 

9 O groote God der leger-schaeren

 

Wilt doch het over-schot bewaeren

 

Des wijnstocks die gy hebt geplant;

 

Beschermt het door u rechter-hand,

 

En neemt de loot in uw behoed

 

Van u gequeeckt en aengevoed.

 

 

 

10 Dat sy niet voorts en werd geschonden

 

En van het vyer dijns toorns verslonden

 

Indien uw gramschap langer brandt;

 

Wend niet uw gunst, uw hulp, uw hand

 

Van dijnen uytverkooren held

 

Daer gy u sin hebt op gestelt:

 

 

 

11 Soo sullen wy u niet begeven.

 

O God, behoud ons in het leven!

 

So sullen wy u roepen aen

 

En nemmer weerom van u gaen:

 

Herbrenght ons uyt de slaeverny,

 

Uw aenschijn licht’, en wy zijn vry.