Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den Lxxvij. Psalm.

ICk heb my tot God begeven
En mijn stem tot hem geheven,
En hy met een gunstigh oor
Gaf aen mijn geroep gehoor;
In den dagh van mijn ellenden
Heb ick my tot hem gaen wenden
En mijn handen uytgestreckt
Als de nacht het al bedeckt.

2 Wat ick dee, ’t en mocht niet baeten:
’t Hert wou sich niet troosten laeten;
Sond ick mijn gedachten tot
Mijnen eertijds trouwen Godt:
So ick my tot bidden stelde:

[p. 205]

 

Onrust bleefer, die my knelde,

 

En mijn troosteloose siel

 

Als met wanhoop overviel.

 

 

 

3 En mijn oogen bleven open

 

Noyt van soeten slaep bekroopen,

 

Dies ick tobde sonder vaeck

 

Sonder kracht en sonder spraeck;

 

In de sluymer-loose nachten

 

Dee ick deynsen mijn gedachten

 

Over menigh jaer en dagh

 

Hoe het doe te wesen plagh:

 

 

 

4 Hoe ick plagh mijn stem te paeren

 

Met de toonen mijner snaeren,

 

Hoe’k ten halse van mijn luyt

 

Trock so menigh eer-lied uyt:

 

Hoe ick in voorleden daegen

 

Met so menigh harpe-slaegen

 

Uwen lof en heerlijckheydt

 

Over al heb uytgebreydt.

 

 

 

5 Sal dan (dus so was mijn klaegen)

 

Sal’t dan nemmer weder daegen?

 

Sal God altijdt my versmaen

 

En sijn gunst niet open gaen?

 

Kan sijn liefde dan versterven?

 

Sal ick staegh sijn minne derven?

 

Heeft dan sijn verbond een end,

 

Dat hy nu sijn aensicht wend?

Pause.

6 Is sijn goedheyd hem vergeten?

[p. 206]

 

Is dan God op my gebeten?

 

Is hy gram in sijn gemoedt

 

Dat hy my geen vrientschap doet?

 

Neen, mijn siel (dus sprack ick weder)

 

Houd doch moed al legh ick neder:

 

Haestelijck verandert God

 

En ick krijg een beter lot.

 

 

 

7 Ick sal mijn gedachten weyen

 

Als in weelige valleyen

 

Door des Heeren wonderdaen,

 

En mijn sinnen laeten gaen,

 

Door den lusthof sijner wercken,

 

Om met aendacht aen te mercken

 

Hoe hy in voorleden tijdt

 

Sijne volckren heeft bevrijdt.

 

 

 

8 Groote God, wanneer wy kommen

 

In u diepe heylighdommen,

 

Wie is sulcken God als gy?

 

Wie gelijck in heerschappy?

 

Gy doet wonder boven wonder,

 

Uwen naem, gelijck een donder

 

Heel de wereld doorgegaen,

 

Is van Heydenen verstaen

 

 

 

9 Door de krachten dijner ermen

 

Woud gy Iacobs huys beschermen

 

En hebt Israels geslacht

 

Uyt het dienst-huys heen gebracht

 

Diepe meeren, holle stroomen,

 

Hebben uwe macht vernoomen,

 

En den afgrond selver heeft

 

U gesien, en oock gebeeft.

[p. 207]

 

10 En de wolcken gaeven waeter,

 

En het vreeselijck geklaeter

 

Onder ’t storten van de vocht

 

Heeft gekloncken door de locht.

 

Door ’t gehuyl der donderklooten,

 

Door het vyer der blixem-schooten,

 

Door het bulderend geluyt

 

Brack het zweet den volcken uyt.

 

 

 

11 Inde zee en diepe stroomen

 

Hebt gy uwen wegh genomen

 

Door den droog-gemaeckten grond,

 

Daer men nae geen spoor af vond:

 

Gy hebt Israel geleydet

 

Als een kudde, die men weydet,

 

En gebracht door Moysis handt

 

In een vet gesegent landt.