Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 96]
| |
 En verschoon my in die daegen
Voor de slaegen
Van uw opgeheven hand.
2 Uwe schichten zijn gesoncken
Op mijn schoncken,
Och, mijn leven is in nood,
En uw pylen sterck gedreven
Doen my beven
Voor het dreygen van de dood;
3 Uwe gramschap doet my quijnen
En verdwijnen,
Al mijn vleesch is van de graet;
Geene rust is in mijn beenen,
Ick gae steenen
Om mijn sonden sonder maet:
4 Want mijn ongerechtigheden
En ’tvertreeden
Uwer wetten dagh en nacht
Gaen my boven ’tHooft en hayren,
En bezwaeren
Mijne schouders boven macht.
5 Dracht en etter, dieder schuylen
In mijn buylen,
Stincken voor u aengesight;
Och, hoe leelijck zijn de wonden
| |
[pagina 97]
| |
Mijner sonden
Door mijn dwaesheyd aengericht!
| |
j. Pause.6 Ick ben krom en neer geboogen,
En mijn oogen
Derf ick niet ten hemel slaen;
Swert en rouw-gewaed bekleeden
Mijne leeden
Als die met de lijcken gaen.
7 Binnen is mijn bloed ontsteecken,
Vol gebreecken
Is mijn quynend ingewand:
Buyten is mijn vleesch verdweenen,
Spier en Zeenen
Sijn geklooven van den brand.
8 Ick ben zwack en afgestreeden;
Al mijn leeden
Sijn gemorselt van uw hand,
En de grootheyd van de plaege
Die ick draege,
Doet my brullen door het land.
9 Gy, die kent het hert der menschen,
Weet mijn wenschen
En de klachten die ick doe,
Oock dat dese bange suchten
Sijn de vruchten
Van uw al te straffe roe.
10 ’tHerte klopt, de longen jaegen
| |
[pagina 98]
| |
Door uw slaegen,
Ick ben moe en afgement,
Mijner oogen licht en luyster
Werden duyster
Door mijn traenen sonder end.
11 Mijne vrienden, die my plachten
Hoogh te achten
En my deden huld en eer,
Schouwen my om uwe plaegen
En mijn maegen
Staen en sien my aen van veer.
| |
ij. Pause.12 Mijn vervolgers leggen laegen
Alle daegen,
Strick en gaerens zijn geset,
En sy trachten met verlangen
My te vangen
En te dooden in haer net:
13 Ick daer tegens heb geen ooren
Om te hooren
Watse spreecken, hoese woen;
Ick aensie haer loose wercken
Sonder merken,
’kSwijgh gelijck de stomme doen.
14 Ick ben doof voor al haer schampen
Op mijn rampen,
En gelaet my, als een man
Die het sonder tegenstrijden
Al moet lijden
| |
[pagina 99]
| |
En sich niet verweeren kan.
15 Want, o God, op wien ick bouwe,
Die ’k vertrouwe,
Daer ick vast mijn hoop op set,
Gy sult my doch eens verhooren
En uw ooren
Open doen voor mijn gebedt.
16 Al mijn bidden en begeere
Was, o Heere,
Dat doch mijne weer party
In mijn val sich niet verblijde
So ick glijde,
Noch sich groots maeck tegens my.
| |
iij. Pause.17 Dat mijn vyand sy bedroogen;
Dat zijn oogen
Sien geen vreughd aen mijn getruyr,
So gy, Heer, van mijn ellende
Maeckt geen ende
En uw straffe langer duyr.
18 Ick ondeck voor u mijn sonden
En de wonden
Mijner ongerechtigheen;
Angst en onrust pranght my binnen
En mijn sinnen
Sijn van sorgen afgereen:
19 Maer mijn vyand daer en tegen
Is gesteegen
| |
[pagina 100]
| |
Vol van leven en van kracht,
En die t’onrecht my verstooten
Sie’k vergrooten
In getal, in moed en macht.
20 Die met quaed de weldaed loonen
Die betoonen
Haere boosheyd tegens my,
Om dat ick het goed nae jaege
Noch vertraege
In de deughd, wat dat ick ly.
21 Groote God der leger-krachten,
Hoor mijn klachten
Wijck niet verre van mijn zy;
Wilt my tegens die my haeten
Niet verlaeten,
Maeck my van haer laegen vry.
22 Komt, o Heer, om my te hoeden,
Wilt u spoeden
Die mijn hulp en heyland zijt,
Komt, o Heer, en wilt niet beyen
Op mijn schreyen:
Komt, o Heer, want het is tijd.
|
|
