Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 89]

Den xxxvj. Psalm.

DEs boosen goddeloosheyd doet
My vast gelooven, dat hy moet
Geen God ontsien noch vreesen,
Want hy sich noch in’t herte vleyt
Al blijckt zijn ongerechtigheyd,
Hy heeft van’t quaed geen weesen.
Vol list en onrecht is zijn mond,
Hy houd sich of hy niet verstond
Wat zy van goed te plegen;
Te bed bedenckt hy guytery,
Hy wraeckt geen quaed, hoe groot het sy,

[p. 90]

 

 

Bedrogh zijn al zijn wegen.

 

 

 

2 O Heer, uw gunst uw goedigheyd,

 

Uw waerheyd gaet seer hoogh en spreyd

 

Sich boven alle wolcken;

 

Geen bergh so hoogh, so diep geen dal

 

Dat uw gerichten peylen sal,

 

Gy sorgt voor vee en volcken.

 

Hoe vriendlijck zijt gy, Heer, hoe goed!

 

Dies salmen onder het behoed

 

Van uwe vleugels rusten,

 

En werden aen uw disch versaet,

 

Daer overvloed van alles staet

 

Wat yemands hert magh lusten.

 

 

 

3 Gy Heere zijt des levens bron,

 

Daer ’t al uyt vloeyt; gy zijt de son

 

Daer wy het licht van haelen:

 

Recht den oprechten van om hoogh

 

En laet uw goedertieren oogh

 

Op alle vroomen straelen.

 

Dat doch mijn vyand groots en fel

 

My met zijn hand niet neder vel

 

En treede my met voeten;

 

Het gae hem nae der boosen wijz:

 

Hy valle, dat hy niet weer rijz:

 

Wilt so mijn suyr versoeten.